بهرام ورجاوند·۵ سال پیشگاهِ گاهان_ صد و پانزدهصد و پانزده_در پانزدهمِ مهرماهِ همانسالی که بیستساله شدم... و معصومیتام را باختم... در ساعتِ هفتِ عصر...وقتی شوریدهسرانه به زانو میافت…
