فیلم "بلعیدن": سخت، نرم‌ را و نرم، سخت را، می‌بلعد!

مقدمه:

ژانر تریلر روانشناختی، از آن دست ژانرهایی است که علاقه‌مندان خاص خود را می‌طلبد. تماشای فیلم «بلعیدن» را به کسانی پیشنهاد می‌کنم که در بحر بی‌کران پیچیدگی‌های رفتاری آدمیزاد، حیران مانده‌اند. همان آدمیزادی که سعدی در موردش، به حق، چنین سروده است:

و ما ابرئ نفسی و لا ازکیها

که هر چه نقل کنند از بشر در امکان است!

دلنوشته‌ای بسیار کوتاه بر فیلم «بلعیدن»:

آن کسی که کارد به شکم خود فرو می‌کند؛

آن کسی که گلوله در سر خود، خالی می‌کند؛

آن کسی که با سرنگ، موادّ به خود تزریق می‌کند؛

و بالاخره آن کسی که سوزن آهنیِ تیز و بُرنده را می‌بلعد؛

همگی استعاره از روزگار سختی هستند که مردمان نرم را می‌بلعد و مردمان نرمی که اجسام سخت را! هر چند سخت، نرم را، راحت خواهد بلعید و نرم، سخت را، بسیار سخت!

و:

چه با اشتها و حریصانه می‌تواند ببلعد، نابلعیدنی‌ها را،

زنی که خود توسط هیولای بی‌تفاوتی، در حال بلعیده شدن است!

شهوت بی‌انتها و بی‌مهابای مردی، عاقبت، شاید پس از سال‌ها، به پشیمانی بزرگی، تبدیل شود. امّا این پشیمانی را چه سود؟ شهوتی که محصولش می‌شود یک حمله‌ی شوم، یک تجاوز کور و نتیجه‌اش: کودکی ناخواسته. کودکی که مادر به یک بهانه، مذهب، او را سقط نمی‌کند، ولی زمانه، به هزار بهانه، می‌خواهد این کارِ نیمه‌تمام را تمام کند!

دو مطلب گذشته:

حُسن ختام: