به واسطه خواندن نمایشنامه جالبی به نام"قرمز"نوشته جان لوگان با اسم مارک روتکو(1970-1903)آشنا شدم.سپس در مورد این نقاش بیشتر مطالعه کردم و متوجه شدم که این نمایشنامه یک جورایی با زندگی واقعی این هنرمند نقّاش مطابقت دارد.در اینجا به ماجرای جالبی که دستمایه اصلی این نمایشنامه است اشاره می کنم:
به مارک روتکو پیشنهاد دادند که در ازای ۳۵۰۰۰ دلار چند تابلوی دیواری برای نصب در رستوران بزرگ و اشرافی چهار فصل واقع در طبقهٔ اول برج سیگرام در نیویورک،بکشد.تا قبل از این هرگز پیشنهادی با این مبلغ بالا به یک نقاشِ سبک اکسپرسیونیست انتزاعی نشده بود.
در پایان مارک روتکو بوم‌های بسیار بزرگِ پنج متری را با رنگ‌های قرمز تیره و سیاه،رنگ کرد.به طوری که آنقدر دلگیرکننده و ملالت بار بود که به جای اینکه اشتهای مشتری رستوران را باز کند،او را در غم و اندوه ابدی فرو می برد.چرا؟!
بله روتکو که تمام دوران نوجوانی اش را با گرسنگی سر کرده بود،قصد داشت با خلق این آثار از مشتریان متموّل رستوران برج سیگرام،انتقام بگیرد و آنها را از لحاظ روانی آزار دهد.زمینهٔ رنگی نُه تابلویی که او برای این رستوران کشید قرمز غلیظ است.رنگ گرمی که تحریک‌کنندهٔ اشتها و مناسب برای مکانی مانند رستوران است.امّا او این رنگ قرمز را با رنگ سیاه ترکیب کرد تا تأثیری معکوس داشته باشد!
روتکو به صراحت اعتراف می‌کند که قصدش از نمایش این آثار،آزار دادن سرمایه داران و مرفهین و کور کردن اشتهای بسیار باز(!) آنها بوده‌است.
او در همان سال طی مصاحبه‌ای،رستوران بزرگ چهار فصل برج سیگرام را چنین توصیف می‌کند:«مکانی که ثروتمندترین حرامزاده‌های نیویورک گرد هم می‌آیند تا ضمن غذا خوردن،خودنمایی کنند.»
روتکو پس از پایان این کار تصمیم گرفت،قید پول را بزند و تابلوها را از سفارش دهنده‌های آنها پس بگیرد و در مکانی مناسب به نمایش بگذارد.
قبلا هم در مورد انتقام به سبک یک کفترباز نوشته بودم:
چند مطلب عالی و خواندنی که در یک هفته اخیر با هشتگ"حال خوبتو با من تقسیم کن"منتشر شده اند:
کشیش موقرمز ویولن‌نواز! نوشته خانم شاملو
سفر نوشت نوشته خانم حاجی زاده
دوران کودکی چه داستان‌هایی می‌خواندید؟ نوشته خانم شاملو
دور زدن تحریم‌های نرم افزاری در سه سوت! نوشته آقای خالقی
گوش دادنی های دوست داشتنی نوشته Amish
گشت و گذار در بازار کتاب نوشته آقای سبحانی
تنها در محفل خوبان نوشته آقای قاسمی
شادی‌های کوچک یک خرس گنده نوشته خانم شهریاری
۳۳ سال گذشت! نوشته آقای کمالی
ما بدین در، به پناه آمده‌ایم! خانم شاملو
آدمهای تک سلولی(چالش حال خوب) نوشته SOGAND
تمام مطالبی که در هفته اخیر منتشر کردم:
