از کوه بالا می‌رویم. به بالای کوه می‌رسیم و سرشار از حس قدرت و لذّت صعود، به پایین می‌نگریم. حالا اگر آن کوه آن‌قدر کوچک و خُرد حقیر شود تا به اندازه‌ی یک ریگ در بیاید و این ریگ داخل یکی از کفش‌های ما بیفتد از راه رفتن باز می‌مانیم. باید در اولین فرصت بایستیم، آن لنگه کفشمان را در بیاوریم و بتکانیم تا از شرّ آن ریگ خلاص شویم.
بیایید:
عظمت کوه را با حقارت ریگ مقایسه کنیم!
بزرگواری کوه را با خُردی و عجز ریگ مقایسه کنیم!
احساس لذّت قرار گرفتن بر روی یک کوه را با احساس ذلّت ناشی از قرار گرفتن بر روی یک ریگ، مقایسه کنیم!
اینجا چه خبر است؟ چه نکته‌ای در اینجا پنهان مانده است؟!
مگر کوه و ریگ هر دو از جنس سنگ نیستند؟!
چرا رفتن بر روی یک کوه عظیم، با وجود تمام سختی‌هایش، لذّتبخش و رفتن بر روی یک ریگ حقیر، با وجود تمام آسانی‌اش، ذلّه‌کننده و ملال‌آفرین؟!
دیدهام کسانی‌که رفتن بر روی ریگ را فتح پنداشته و مسرورانه جشنِ صعود گرفته‌اند!
و: چه بسا بر ریگ‌رفتگانِ هوچی‌گری که متوهّمانه آواز فتح و سرور سر داده‌اند!
و: چه بسا بر قلّه‌رفتگان باوقاری که فروتنانه فتحشان را به سکوت نشسته‌اند!
چه مضحک و قابل ترحّمند بر ریگ‌رفتگانی که به بر‌قلّه‌رفتگان فخر می‌فروشند!
چه عظیمند بر قلّه‌رفتگانی که این صحنه را با سکوت و تبسم به نظاره نشسته‌اند!
دو یادداشت پیشین:
اگر بهانه‌ی برای نوشتن می‌خواهید به انتشارات «چالش هفته» سر بزنید.
اگر کمی حال خوب می‌خواهید، در لابلای یادداشت‌های هشتگ «حال خوبتو با من تقسیم کن» بگردید.
حُسن ختام: به نقل از کتاب «کتاب خدای چیزهای کوچک» نوشتهی «ارونداتی روی»
و هوا پر بود از افکار و موضوعاتی برای گفتن. امّا در این‌جور مواقع، همیشه فقط چیزهای کوچک گفته میشوند. چیزهای بزرگ، ناگفته و در خفا درون آدم باقی میمانند.
۱۴ عنوان از یادداشت‌های کاملاً احتمالی بعدی که در حال خاک خوردن در پیشنویس هستند:
چالش هفته! (چالش ۲۲: متن سخنرانی شیطان در اجلاس جهانی شیطانپرستان!)
مسئولین عزیز! اسب لاغر میان به کار آید روز میدان، نه گاو پرواری!
چند پیشنهاد دوستانه برای خروج ویرگول از بحران مالی و کاربری!
وقتی میگوییم فلانی منفیباف است، چه میگوییم؟!
من یک بیسوادم و به بیسوادیام افتخار میکنم!
شروع پویش "کتاب مسافر" | ?️ به سفر میروند!
زباله‌ی یک موجود، گنج موجود دیگری است!
شرم و حیا رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم!
شاهزاده آدلهاید سیاه‌سُرفه گرفته است!
یک درنگ بر هنگِ منگ و لنگ فرهنگ!
گفتگو نمی‌کنم، پس نیستم!
رهبر کیه مگه؟!
گور پدر کتاب!
سرریز! (یک)
