روزی شیری به سراغ خری رفت و به او پیشنهاد دوستی داد. خر که دید دوستی با شیر، کلاس دارد سریع پیشنهاد او را قبول کرد و از سر شادی، عرعر بلندی سر داد.
وقتی خبر دوستی آن دو در جنگل پیچید. خیلی از حیوانات مهربان جنگل به خر گفتند:«بگرد با یکی دوست شو که به قد و قواره ی خودت بخورد، دوستی یک خر با شیر، آخر و عاقبت خوشی ندارد!»ولی به خرج خر نرفت که نرفت. خر گمان برد که آنها از سر حسودی و نظرتنگی او را از دوستی با شیر نهی می کنند.
هنوز چیزی از دوستی خر و شیر نگذشته بود که شیر به خر پیشنهاد یک سفر فوری داد. خر لختی اندیشید و دید که اگر سفر برود هم هوایی عوض می کند و هم از شرّ سرکوفت حیوانات حسود جنگل راحت می شود. بنابراین پیشنهاد شیر را با کمال میل پذیرفت و به او گفت:«کمی صبر کن تا بروم آذوقه ای برای سفر فراهم کنم و سریع برگردم.»
سفر آن دو آغاز شد. چند فرسخ از جنگل دور نشده بودند که شکم خر ضعف کرد و به قار و قور افتاد. خر به شیر گفت:«من ضعف کردم اگر موافق باشی چیزی بخوریم تا نیرو بگیریم و بعد به ادامه ی سفرمان بپردازیم.» شیر با لبخندی که بیشتر به نیشخند شبیه بود، سرش را پایین آورد و اینگونه موافقت خود را اعلام کرد.
خر آذوقه اش را جلوی خودش گذاشت تا بخورد ولی تازه متوجه شد که شیر هیچ آذوقه ای به همراه ندارد. برای همین از شیر پرسید:«رفیق تو هیچ آذوقه ای برای بین راه برنداشته ای؟!» شیر جواب داد:«خر جان! وقتی یک شیر با خری مثل تو همسفر می شود، به آذوقه ی بین راه، هیچ نیازی ندارد!»خر با تعجب فراوان و با لکنت پرسید:«چرا رفیق؟!» شیر این جواب بداد:«برای اینکه همان خری که با اون همسفر شده، آذوقه ی بین راهی اوست!» و خر را لقمه ی چپش کرد!
داستان خردار قبلیم:
دو مطلب قبلیم:
حُسن ختام:
