امروز تعداد ایمیل های خوانده نشده ام به 241 عدد رسید.از کسانی بودم که نسبت به خالی بودن جعبه ورودی ایمیل(اینباکس)شان وسواس دارند.نه خالی کردن الکی و حذف ایمیل های خوانده نشده.خالی کردن آن هم بعد از خواندن جز به جز مفاد تمام ایمیل ها.شبها اگر ایمیل نخوانده ای باقی می ماند روانم از هم می پاشید و خواب به چشمانم نمی آمد.
یکی از تغییراتی که عهد بستم در سال 97 در اخلاق و رفتارم بدهم این بود که خانواده ام را بر همه چیز ترجیح بدهم. منظورم از خانواده به ترتیب پدر و مادر عزیزتر از جانم،همسر و فرزندانم و خواهرها و بردارهایم هستند.یکی از همین چیزها هم وسواس خواندن تمام ایمیل ها و استخراج مطالب مورد علاقه و ذخیره و دسته بندی مطالب مذکور بود.
بر اساس این تغییر مدتی است که فقط به ایمیل های ضروری که از سوی خوانندگان مطالبم-که راه ارتباطی دیگری با من ندارند-برایم ارسال می شود، پاسخ می دهم. این روزها پر شدن جعبه وردوی ایمیل برای حقیر به منزله این است که وقت بیشتری را در کنار خانواده ام گذرانده ام.پس از پر شدن جعبه ورودی ایمیلم خیلی خوشحالم!
241 ایمیل خوانده نشده یعنی 241 بار بیشتر در کنار خانواده بودن
چهار مطلبی که از اول هفته تا پیش از این پُست منتشر کردم(به ترتیب):
