دل‌نوشته‌ی عاشقانه

ماه چادر پوشم

چادر آبیت چقدر به تو می‌آید

خیالم را به خیالت گره می‌زنم که شاید روزی بتوانم سر انگشتانم را دور دستت بپیچم.

مثل گل پیچک

مثل ریشه‌های درخت

قرص و محکم تو را در آغوش بگیرم و نگذارم از کنار تنه‌ی کهن سالم دور شوی.

همین جا بمان.

بمان و طراوت ببخش

شاید قبل پاییز، بهار را تجربه کنم.

رسول کامبیزی

مورخه ۱۴۰۴/۰۶/۲۵