تا امروز، داستان های زیادی شنیده ایم یا در فیلم ها با موضوعات(داستان) عجیبی روبه رو شده ایم. اما کلیدی ترین این ها، آدم و حوا بود که به دست یک داستان نویس زبردست نوشته شد. این داستان به قدری محبوب و معروف شد که توانست خود را به همه دین دارها و بی دین ها معرفی کند.
ولی آیا واقعیت داشت؟
یک روز خدا با دستان انسان گونه اش گلی را حالت داد و با ابزار مجسمه سازی، همه ریزه کاری های صورت و بدن یک انسان را انجام داد. در اتمام کار، رو به صورت آن مجسمه فوت کرد. به شکلی عجیب، آن مجسمه، توانست حرکت کند. سپس عطسه کرد و خدای انسان نما به خودش بالید... .
شیطان سجده نکرد و رانده شد.(عجب)
آدم تنها ماند و خدایش این تنهایی را دید و درک کرد. سپس جفتی به همین شکل خلق شد...
خرافات، به شدت جذاب هستند. اما این هنر آن نویسنده است که توانست داستانش را به قدری گسترش دهد که پس چندین هزار سال، هنوز در کل دنیا نسل به نسل شنیده می شود.
در علم اعداد، هیچ ابتدا و انتهایی وجود ندارد.
انسان به جز از پدر و مادر خود، که محکمترین سند برای اثبات خلق هست، نه خلق شده و نه آخر الزمانی وجود خواهد داشت.(لحظه مرگ انسان، دقیقا همان آخرالزمان است.) اگر زورمان نرسید به اول و آخر نگاه کنیم، می توانیم عمق را درک کنیم.
سورئال همیشه وجود داشت.
