در نوشته‌های زیر به ترتیب درباره تحلیل داده و آسیب‌های آن نوشته ام:
تحلیل داده؛ این موجود ناشناخته
تحلیل داده؛ از بدیهیات تا مکاشفات!--آسیب اول
تحلیل داده؛ بی‌حسی نرم‌افزاری--آسیب دوم
تحلیل داده؛ توزیع پوآسون--آسیب سوم
در این نوشته به آسیب چهارم که آن را انجماد داده نامیده‌ام می‌پردازم.
جهان پیرامون ما مدام در حال تغییر است. داده منجمد نمی‌شود بلکه مثل رودخانه جاری است. پس چطور می‌شود که در چنین شرایطی، برخی فریب می‌خورند و با یک بار انجام فرآیند تحلیل داده و رسیدن به خروجی، کار را تمام‌شده می‌دانند؟
فرض کنید با استفاده از تحلیل داده متوجه شده اید که اقبال مشتریان در آینده نزدیک به کدام یک از کالاهای شماست. این یعنی پیش بینی می‌شود که فروش دسته خاصی از محصولات در آینده نزدیک بالاتر رود. این آینده نزدیک را مثلا حدود یکی دو ماه در نظر بگیرید. برای دو ماه آینده از آن دسته محصول بیشتر تامین می‌کنید تا فروش بیشتر را پوشش دهید. آیا پس از دو ماه از زمانی که شما پروژه تحلیل داده را انجام دادید، انتظار دارید فروش همان دسته کالا باز هم افزایش داشته باشد؟ آیا دو ماه به دو ماه از آن دسته کالا بیشتر تامین می‌کنید؟ رو چه حسابی؟
بله، نمی‌توان فرآیند تحلیل داده را یک بار انجام داد و یک عمر از آن استفاده کرد؛ زیرا، به محض استفاده از آن، خود ما تغییر خواهیم کرد، محیط ما و مشتریان ما تغییر خواهند کرد و شرایط متفاوت خواهد شد. در شرایط متفاوت، بدیهی است که تحلیل‌های جدید مورد نیاز است. البته اینکه فرآیند تحلیل داده بخواهد به طور مداوم در قالب پروژه‌های متعدد انجام شود غیراقتصادی و غیرمعقول است.
چاره کار این است که ابتدا کاری نکنیم که داده‌های جاری ما در عمل منجمد بشوند. سپس بخش عمده این تحلیل‌ها به ابزار قدرتمندی بنام داشبورد مدیریتی سپرده شود. یک نمونه ایرانی از این داشبوردها را می‌توانید از جادوبی (https://jadoobi.com/fa) بخواهید.
