مونولوگ هاي من

حقيقت اينه هيچ كس نميتونه به يكي ديگه كمك كنه

اينكه خودش بايد بخواد و اينا، هم، همش حرفه...

نميتوني خودتو گول بزني و بگي حالم خوبه كه

كلا ذات انسان اينجوريه، همه چي ميخواد همه چي، كل دنيا رو هم داشته باشه فقط كافيه اون چيزي رو كه ميخواد نداشته باشه

اونموقع حاضره كلا دنيا رو بده و به دستش بياره

اصلا هم به آينده و خوب و بد بودنش فكر نميكنه

براي اينكه حالت خوب شه فقط معجزه لازمه وگرنه نه فراموش ميكني و نه چيز ديگه اي...

فقط عادت ميكني عادت...