چگونه طرحواره رهاشدگی باعث می‌شود فرد به سمت تنهایی و دوری از دیگران سوق یابد؟

طرحواره رهاشدگی، که معمولاً به‌دلیل تجربیات منفی یا رهاشدگی در دوران کودکی ایجاد می‌شود، می‌تواند به‌طور عمیق بر رفتار فرد در روابط اجتماعی و عاطفی تأثیر بگذارد. این طرحواره باعث می‌شود فرد احساس کند که همیشه در خطر رها شدن و ترک شدن توسط دیگران است. این ترس شدید باعث می‌شود که فرد به‌طور ناخودآگاه رفتاری از خود نشان دهد که باعث دوری بیشتر از دیگران می‌شود.

۱. ترس از رهاشدگی و رفتارهای وابسته

افرادی که با طرحواره رهاشدگی دست و پنجه نرم می‌کنند، اغلب از ترس اینکه توسط دیگران ترک شوند، به سمت رفتارهایی مانند وابستگی شدید و نیاز به تایید دائمی سوق می‌یابند. این وابستگی زیاد می‌تواند به فشار آوردن به روابط و احساس خستگی در طرف مقابل منجر شود. در نتیجه، به‌جای تقویت رابطه، این رفتارها معمولاً موجب دوری دیگران می‌شود

۲. واکنش‌های افراطی نسبت به کوچک‌ترین نشانه‌های ترک شدن

افراد با طرحواره رهاشدگی، نسبت به کوچک‌ترین تغییرات در رفتار دیگران، مانند تأخیر در پیام‌ها یا بی‌توجهی به آن‌ها، واکنش‌های بسیار شدیدی نشان می‌دهند. آن‌ها ممکن است این رفتارها را نشانه‌ای از ترک شدن تعبیر کنند و به سرعت دچار اضطراب و نگرانی می‌شوند. این اضطراب‌ها می‌تواند باعث ایجاد بحث‌ها و ناراحتی‌هایی شود که در نهایت باعث دوری طرف مقابل از آن‌ها می‌شود

۳. کنترل‌گری و نیاز به توجه دائمی

افرادی که از طرحواره رهاشدگی رنج می‌برند، ممکن است به‌طور ناخودآگاه به رفتارهایی مانند کنترل‌گری و حسادت متوسل شوند. این افراد اغلب نگرانند که دیگران آن‌ها را ترک کنند یا توجه کافی به آن‌ها نداشته باشند، بنابراین سعی می‌کنند روابط را به شکلی کنترل کنند. این رفتارها نه تنها موجب ایجاد تنش در روابط می‌شود، بلکه باعث می‌شود دیگران از آن‌ها فاصله بگیرند تا احساس آزادی بیشتری داشته باشند

۴. خودتخریبی و دوری از روابط پایدار

افراد با طرحواره رهاشدگی ممکن است از ترس ترک شدن، روابط بلندمدت را به طور ناخودآگاه خراب کنند یا حتی از آن‌ها دوری کنند. به‌جای اینکه به دنبال روابط پایدار و امن باشند، ممکن است به‌طور پیش‌دستی از دیگران فاصله بگیرند یا روابط را به‌طور ناگهانی تمام کنند تا از درد رهاشدگی جلوگیری کنند. این خودتخریبی معمولاً به انزوا و تنهایی بیشتر می‌انجامد.

۵. افسردگی و انزوا اجتماعی

افرادی که با طرحواره رهاشدگی دست و پنجه نرم می‌کنند، ممکن است به‌دلیل ترس از رهاشدگی و عدم وجود حمایت عاطفی، دچار افسردگی و انزوا شوند. آن‌ها ممکن است برای جلوگیری از آسیب‌های عاطفی، خود را از دیگران جدا کنند و از ارتباطات اجتماعی فاصله بگیرند. این دوری از دیگران تنها منجر به انزوای بیشتر و احساس تنهایی عمیق‌تری می‌شود

نتیجه‌گیری

طرحواره رهاشدگی باعث می‌شود فرد به‌جای نزدیک‌تر شدن به دیگران، به‌طور ناخودآگاه رفتارهایی را انجام دهد که آن‌ها را از خود دور می‌کند. این الگوهای رفتاری نیاز به درمان دارند تا فرد بتواند با ترس‌های خود کنار بیاید و روابط سالم‌تری بسازد. درمان‌های روان‌شناختی مانند درمان طرحواره‌ای می‌توانند به افراد کمک کنند تا این رفتارهای منفی را شناسایی و تغییر دهند و به سمت روابط پایدار و امن حرکت کنند