آیا می‌دانید که هرروز از احساس رضایت در زندگی فاصله می‌گیرید!؟

هرروز کمتر از دیروز سپاس‌گزار هستیم و کمتر در زمان حال زندگی می‌کنیم.

این ربط زیادی به ناسپاس‌تر شدنمان ندارد. بلکه به این دلیل است که کمتر در حالِ زندگی کردن هستیم!

به‌جای سپاس‌گزار بودن برای فنجان چای داغی که می‌نوشیم و گپ دل‌چسبی که با دوستمان می‌زنیم، فکرمان درگیر این است که برای نهار چه چیزی آماده کنیم.
به‌جای شکرگزار بودن برای قراردادی که با مشتری بسته‌ایم، به فکر مشتری بعدی هستیم که چه موقع از قیفِ فروشِ سازمان داخل می‌شود.
به‌جای لذت بردن از سفر تفریحی که آمده‌ایم و منظره‌ی زیبایی که در رو به روی خود داریم، به فکر ثبت یک سلفی بسیار زیبا هستیم تا شوآف این سفر را تمام و کمال در سوشال مدیا پوشش دهیم.
به‌جای لذت بردن از اجرای زنده و بدون نقص خواننده‌ی محبوبمان، مشغول گرفتن VideoMessage برای دوستِ منتظر در تلگراممان هستیم.

ترجمه: این خانم از نسلی آمده که معنی لذت بردن از لحظه را می‌دانند.

ما هرروز کمتر از دیروز سپاس‌گزار هستیم و هرروز کمتر از دیروز در زمان حال زندگی می‌کنیم.

به‌ندرت پیش میاید که دستمان را پشت سر گره کنیم، لم دهیم و درحالی‌که با خود فکر می‌کنیم بگوییم:

"آخیش...چقدر خوب که اکنون در حال تجربه‌ی این اتفاق هستم... من بسیار شکرگزارم که در این زمان زنده هستم! این‌یک موهبت بسیار قابل‌توجه است. "

در حقیقت، زحمت زیادی نیست که کمی بیشتر سپاس‌گزار باشیم.

من تنها 2 دقیقه در روز عهد بسته‌ام که چشمانم را از Surface Pro بردارم و به چیزهایی که در زندگی دارم، نگاه کنم. و صدالبته زمان کمتری را برای فکر کردن به آنچه ندارم اختصاص بدهم.