هرروز کمتر از دیروز سپاس‌گزار هستیم و کمتر در زمان حال زندگی می‌کنیم.
این ربط زیادی به ناسپاس‌تر شدنمان ندارد. بلکه به این دلیل است که کمتر در حالِ زندگی کردن هستیم!
ما هرروز کمتر از دیروز سپاس‌گزار هستیم و هرروز کمتر از دیروز در زمان حال زندگی می‌کنیم.
به‌ندرت پیش میاید که دستمان را پشت سر گره کنیم، لم دهیم و درحالی‌که با خود فکر می‌کنیم بگوییم:
"آخیش...چقدر خوب که اکنون در حال تجربه‌ی این اتفاق هستم... من بسیار شکرگزارم که در این زمان زنده هستم! این‌یک موهبت بسیار قابل‌توجه است. "
در حقیقت، زحمت زیادی نیست که کمی بیشتر سپاس‌گزار باشیم.
من تنها 2 دقیقه در روز عهد بسته‌ام که چشمانم را از Surface Pro بردارم و به چیزهایی که در زندگی دارم، نگاه کنم. و صدالبته زمان کمتری را برای فکر کردن به آنچه ندارم اختصاص بدهم.
