محمدرضا لطفعلی‌زاده·۳ سال پیشدربارۀ ابهاموقتهایی که دست و دلم به نوشتن نمی‌رود، ترس احاطه‌ام می‌کند. می‌ترسم از این که تنها سرمایه‌ام روی خاک را از دست بدهم. بدون خودکارم نه می‌تو…
محمدرضا لطفعلی‌زاده·۳ سال پیشدربارۀ هویتصدا مهم است از چه حنجره‌ای بیرون می‌آید تا به جانت بنشیند. نقل زیبایی و هنر و شور و حزن و طرب و اندوه نیست. از این‌جایی بودن می‌گویم. نمی‌د…
محمدرضا لطفعلی‌زاده·۳ سال پیشدربارۀ رخوتواقعیت این است که ما نه خالقیم و نه معجزه‌ای از خالق به ارث برده‌ایم. ما نهایتاً در ناب‌ترین لحظاتمان هم که خیال می‌کنیم در اوج التذاذ هنری…
محمدرضا لطفعلی‌زاده·۳ سال پیشدربارۀ نماندنوقتهایی که نمی‌توانم خوب بنویسم، خیال می‌کنم در کنجی از عالم تنها افتاده‌ام و احدی در چارگوشۀ جهان نگاهم نمی‌کند. مثل حالا که سعی می‌کنم خ…
محمدرضا لطفعلی‌زاده·۵ سال پیشکرونا روشن‌گری می‌کند!از پس تمام زیاده‌خواهی‌های انسان امروز، هیولایی بیرون آمده که به نظر، بشر و مناسبات امروزی‌اش را یک‌جا بلعیده است. هیولایی در قامت یک ویروس…
