تمرین در عصر حاضر یک فعالیت دشوار است که نیازمند ساعت ها کار، توسط ورزشکار می باشد. حجم و شدت تمرین به طور مداوم در حال افزایش می باشد و ورزشکاران مهارت های متعدد را بارها تکرار می نمایند. برای رسیدن به عملکرد سطح بالا، حجم تمرین باید از آستانه ۱۰۰۰ ساعت در سال تجاوز کند. برای کسب باوری از مقدار کاری که یک ورزشکار باید انجام دهد، چند مثال می زنیم. یک وزنه بردار قهرمان در دنیا باید در سال، ۱۲۰۰ تا ۱۶۰۰ ساعت تمرین سنگین انجام دهد. یک قایق ران در روز در دو یا سه جلسه تمرین مسافت ۴۰-۶۰ کیلومتر را پارو می زند. این یک حقیقت زندگی است که یک ژیمناست در سطح جهانی باید حداقل ۴ تا ۶ ساعت در روز تمرین نماید که در طی آن ممکن است ۳۰-۴۰ برنامه کامل را تکرار کند. چنین حجم بالایی از تمرین نشان میدهد که ورزشکاران باید فعالیت های ورزشی معین یا عناصر تکنیکی را بارها تکرار کنند. متأسفانه این موضوع ممکن است به یکنواختی و کسالت منجر شود. این تکرارها در ورزش هایی که در آنها استقامت، عامل غالب است و تکنیکها کم هستند (دو، شنا، قایقرانی، کانو، اسکی نوردیک) مهم است.
مربی برای غلبه بر یکنواختی و کسالت در تمرین به خلاقیت و آگاهی از مهارت های متعدد ورزشی نیاز دارد تا بتواند به طور دوره ای تغییراتی ایجاد کند. مربیان می توانند مهارت ها و ورزش ها را با حرکات سازگار با الگوی تکنیکی مشابه، یا حرکاتی که توانایی های زیست - حرکتی مورد نیاز ورزش را توسعه می دهند، درآمیزند. ورزشکارانی که قصد بهبود توان پا برای والیبال یا پرش ارتفاع، یا برای هر ورزشی که نیازمند پرش قوی است دارند، نیاز نیست هر روز بپرند یا اسپک بزنند. ورزش های متنوعی نظیر نیم اسکات، پرس های پا، اسکات پرشی، دراز و نشست ها، پرشها یا تمرینات پرش از پله و ورزش هایی با کمک نیمکت وجود دارد. این ورزش ها به مربی اجازه تنوع در تمرینات را می دهد، بنابراین هنگامی که ورزشکاران در حال حفظ اثر تمرینی مشابهی می باشند، کسالت از بین می رود.
اگر می خوای ورزش کنی به صفحه اینستاگرام ما به آدرس morabigram سر بزن !
