سخنان دونالد ترامپ درباره مقایسه ایران و کشورهای عربی پس از سفرش به منطقه دل خیلیها را سوزاند. زیباکلام با رد هرگونه عقده یا کینه تاریخی نسبت به اعراب به خاطر وقایع گذشته، بر پیشینه فکری و تمدنی درخشان ایران در یک قرن پیش تاکید میکند. او با اشاره به شخصیتهای برجسته ایران و تلاشها برای قانونگرایی و دموکراسی در ایران، از اینکه امروز باید شاهد مقایسهای باشد که پیشرفت کشورهای عربی را با وضعیت کنونی ایران در تقابل قرار میدهد، ابراز درد و اندوه کرد.
در خصوص سفر آقای ترامپ و مطالبی که ایشان در رابطه با ایران بیان داشتند، موضوع مقایسهی وضعیت ما و اعراب، اینکه "ما چه بودیم و الان چه هستیم" و "اعراب چه بودند و الان چه هستند"، اجازه بدهید ابتدا نکتهای را عرض کنم. من، بر خلاف بسیاری از هموطنانم، نه با اعراب مشکلی دارم و نه با افغانستانیها. بسیاری از هموطنانم به واسطه اتفاقات ۱۴۰۰ سال پیش یا ۱۵۰۰ سال پیش، نسبت به اعراب کینهورزی یا حساسیت دارند. من شخصا چنین مشکلی ندارم که ما ۱۴۰۰ سال پیش در قادسیه از اعراب شکست خوردیم.
اما ببینید، تمام مدتی که آقای ترامپ آن سخنان را بیان میکرد و بن سلمان نیز ایستاده بود و لبخند میزد، من به یاد نکتهای افتاده بودم و دلم میسوخت و اشکم در آمده بود.
دلم از این میسوخت که در زمانی که بسیاری در منطقه به سیبزمینی میگفتند دیب دمینی، ما شخصیتهایی چون محمدعلی فروغی (ذکاءالملک) را داشتیم، ما میرزا علیاکبر خان داور را داشتیم که دادگستری نوین را بنا نهاد. ما کسانی چون میرزا ملکم خان و اشخاصی نظیر مستشارالدوله و مشیرالدوله را داشتیم. ما چه شخصیتهایی داشتیم!
ما در فکر دموکراسی بودیم، ما به حاکمیت قانون میاندیشیدیم. زمانی که در کل آسیا تنها ژاپن به درجاتی از مدرنیته، دموکراسی و حاکمیت قانون دست یافته بود، ما ایرانیان صحبت از قانون، صحبت از آزادی، و صحبت از دموکراسی میکردیم. در دورانی که بسیاری نمیدانستند واژه قانون را چگونه باید بنویسند، ما میرزا علیاکبرخان داور را داشتیم که بنای دادگستری را نهاد. در زمانی که بسیاری نمیدانستند واژه روشنفکر را چگونه باید بنویسند، فروغی را داشتیم که "سیر حکمت در اروپا" را مینوشت.
این نکات دل انسان را به درد میآورد. آن زمان ما در چنان جایگاهی بودیم و اکنون باید بنشینیم و گوش دهیم.
تمام مدتی که آقای ترامپ این مسائل را بیان میکرد، من به جای اندیشیدن به برجام، به نیروهای نیابتی، به موشک، به اتم، به بمب یا به مذاکرات، به این فکر میکردم که ما کجا بودیم. ما از نظر فکری، از نظر اندیشه، از نظر وجود دولتمردان و اندیشمندان، از نظر حاکمیت قانون، در چه جایگاهی قرار داشتیم.
این صحبتها مربوط به ۱۰۰ سال پیش است. ۱۰۰ سال پیش ما کجا بودیم و آنها کجا بودند؟ و اکنون ما باید بنشینیم و به این حرفها گوش دهیم که آنها به کجا رسیدهاند و ما به کجا رسیدهایم.
من تمام مدت به این جنبه و بُعد قضیه فکر میکردم.
منبع: شبکه خبری دیدار
ایران؛ زمانی که جور دیگری بودیم
علم و شبهعلم؛ چرا اینها از علم سر در نمیآورند؟
از رابطه با غرب به رشد و توسعه میرسیم یا از گرایش به شرق؟
از نهادهای «بینامونشان» با اعتبارات میلیاردی در بودجه ۱۴۰۳ چه میدانیم؟
برسد به دست ذوبشدگان ولایتِ مقیم فرانسه و هلند
هر چیزی به این خبر اضافه کنیم به آن لطمه زدیم
میرزا حسن رشدیه و کربلایی کاظم ساروقی
