می دونی به نظر می‌رسه ما تو این دنیا تنهاییم. تنهای تنها؛ تنها به دنیا میایم و تنها هم از دنیا می‌ریم. و برای همینه که همیشه دنبال راهی هستیم که از تنهایی دربیایم و از این حس آزاردهنده دور باشیم. و باز هم برای همینه که هزار جور راه و بیراهه رو آزمایش می‌کنیم ولی باز هم تنهای تنهای تنها هستیم. شاید به نظر غیرعادلانه بیاد و به همین خاطر هم خیلی‌ها قافیه رو می‌بازن و از پرودگار گلایه می‌کنن که آخه چرا؟ ولی دلبرکم بذار یواشکی بهت بگم که اصلن این‌جوری نیست. این ظاهر قضیه‌ست ولی در اصل خدای خیلی مهربون چیزی رو در زندگی به ما داده که ما رو از تنهایی درمیاره و طعم شیرین زندگی رو به ما می‌چشونه. عاره دلبرکم. ما آدم‌ها می‌تونیم و باید عاشق بشیم و عاشق بمونیم تا از پس این تنهایی ویرانگر بربیایم و درک درستی از زندگی پیدا کنیم. عشق راز شیرین این زندگی‌یه عزیز دل من؛ از ازل تا ابد. روز عشاق مبارک.
