کتاب مقدس بازیسازی

سلام به همه ی دوستان عزیز. طبق قولی که در مطلب (وقتی از بازی ویدیویی حرف می زینیم از چه می گویم؟) داده بودم می خواهیم در این مطلب در باره ی کتاب مقدس بازیسازی صحبت کنیم!

قبل از اینکه بخواهیم به موضوع این مطلب بپردازیم من می خوام شما را مهمون یک موسیقی بکنم که مثل موسیقی بازی ماریو که در مطلب قبلی گذاشته بودیم برای خیلی از ما خاطره انگیزه. البته شاید برعکس موسیقی بازی ماریو که بین بازیبازها شناخته شده هست، کسایی که این بازی را انجام دادن موسیقی این بازی را یادشون نباشه، اما به یاد خاطره های که با این بازی داشتیم من می خوام موسیقی بازی سونیک را برای شما در این مطلب بزارم.

به عنوان اولین سوال خوبه که بپرسیم کتاب مقدس بازی سازی چیه؟

خیلی ساده می تونم بگم که سند طراحی بازی (Game design document یا به اختصار GDD) بین بازیسازها
به کتاب مقدس بازیسازی معروف هست!

قبل از هر چیزخوبه به این سوال جواب بدیم که سند طراحی بازی چی هست؟

به طور کلی باید گفت که سند طراحی بازی متنی هست که تمام ویژگی های بازی در آن نوشته می شه تا تیم سازنده بازی که معمولاً بیشتر از یک نفر هستند بتوانند بر اساس استناد و رجوع به این متن کار تولید بازی را انجام بدهند.

چرا سند بازی نوشته می شه؟

اگه به مطلب قبلی من یعنی (وقتی از بازی ویدیویی حرف می زینیم از چه می گویم؟) رجوع کنید می بینید که اعضا یک تیم بازیسازی و فعالیت هایی که باید انجام بدهند گسترده هست، که اگر این اعضا بخواهند با هم ارتباط بر قرار کنند تا ابهامات حوزه ی فعالیت خودشون را برطرف کنند این اتفاق از ساخت خود بازی بیشتر زمان و انرژی از آنها می گیره. فرض کنید من طراح هنری یک بازی هستم و نیاز دارم برای اینکه بدونم کاراکتر بازی را چطوری طراحی کنم باید با تیم طراحی بازی صحبت کنم و برای اینکه بدون محدودیت های فنی برای اجرای طرح من چیه باید برم با تیم برنامه نویسی صحبت کنم. چقدر این اتفاق می تونه از من وقت بگیره؟

حالا فرض کنید سند و متنی هست که بدون اینکه نیاز باشه من به بخش های دیگر تیم بازیسازی مراجعه کنم جواب این سوالات خودم را بگیرم. این اتفاق چقدر می تونه در توان انرژی من صرف جویی کنه و اجازه بده که من بر روی کارم تمرکز کنم؟

البته نکته ای که وجود داره اینکه صرف وجود سندی که می تونه به سوالات بخش های مختلف تیم بازیسازی جواب بده کافی نیست که اعضای تیم فکر کنند که دیگه نیازی نیست با همدیگر ارتباط داشته باشند و تبادل نظر کنند و تصور کنند که همه چیز را می شه از روی سند طراحی بازی ساخت. به دلایل مختلف نمی شه رابطه ی اعضای یک تیم با همدیگر را قطع کرد.

• اولین دلیل اینکه به دلیل ذات خلاق بازی های ویدیویی باید تماما اعضای گروه در ارتباط با هم به ساخت بازی بپردازند برای اینکه خلاقیت به صورت انفرادی به وجود نمیاد.
• دومین دلیل اینکه فلسفه ی سند طراحی بازی این هست که یک دید کلی به تیم سازنده بازی بده و این اتفاق به جزء ارتباط اعضای تیم با همدیگه رخ نمیده
• دلیل سوم وجود این سند اینکه یک معیار برای گفتگو بین اعضای تیم بازیسازی با هم باشه تا بدون پیش زمینه ی فکری به تبادل نظر و گفتگو نپردازند.
• دلیل چهار نوشتن سند این هست که می تونه به فکر کردن ما کمک کنه. به این خاطر که ما تا زمانی که با فکری که در ذهن داریم روبه رو نشیم، فکر می کنیم که ایده هامون هیچ ایرادی نداره یکی از راه های مواجه با تفکرات نوشتن هست. وقتی ما ایده هامون را می نویسیم تازه می فهمیم که چه بخش از اید های ما به درد نمی خوره و چه بخشی از ایده ها مون ناقصه و نیاز به تکمیل داره. در مواقعه ای هم بعد از نوشتن هست که متوجه می شویم که کلاً ایده ی ما هیچ ارزشی نداره. نوشتن ایده است که سوالات زیادی را در رابطه با ایده به ذهن ما میاره. به همین دلیل خیلی مهمه که حتی اگر در حال ساخت بازی به صورت انفرادی هستید ایده های خودتون را بنویسید.

یک نکته ای که در هنگام نوشتن سند باید به آن توجه کرد این هست که به دلیل اینکه انسان تا وارد کاری نشه نمی تونه ببینه پیش زمینه های ذهنی اش درست بوده یا غلط، خود سند طراحی بازی به مرور زمان توسعه پیدا می کنه و از یک دیدگاه کلی به جزئیات ریز می رسه و در خیلی از مواقع نیاز به اصلاح داره. یک سند طراحی تا آخرین لحظه ی ساخت یک بازی می تونه و باید گسترش پیداکنه. اما امکان داره این دیگاه غلط وجود داشته باشه که وقتی برای اولین بار یک سند طراحی نوشته می شه نباید به آن دست زد و تغییرش داد، این فکر می تونه نشأت گرفته از این تفکر باشه که بعضی ها فکر می کنند طرح آنها بهترین طرح دنیا هست یا اینکه اگر تغییری در سند طراحی ایجاد کنند کار تیم بازیسازی بهم می خوره، در صورتی هست که این تفکر کاملاً اشتباه هست.

سوال دیگه ای که پیش میاد اینکه اگه تیم ما کوچک بود آیا نیاز هست برای ساخت بازی سند طراحی بنویسیم؟

همون طور که در مطلب بالا گفتم یکی از کارکردهای نوشتن سند طراحی بازی ثبت ایده هاست. مهم ترین دلیل نوشتن سند اینکه ذهن انسان قابلیت ثبت تمام تفکرات در خودش را ندارد و اگر ثبت نشه حتماً فراموش می شه، بخاطر همین هم است که حتی اگر یک نفر تنها در حال ساختن بازی باشه هم بهتره که تفکرات خودش را بنویسه و آن را تبدیل به یک سند کنه. در این حالت فقط حجم متنی که نوشته می شه تغییر می کنه برای اینکه هرچی تعداد اعضای یک تیم بیشتر بشه تخصص های فعال در تیم و توانایی خلق جزئیات در بازی بیشتر می شه که هر کدوم از این اتفاقات نیاز به توصیف و توضیح جزئیات بیشتر برای از بین بردن ابهامات در سند بازی را داره که این اتفاق باعث می شه سند طراحی حجم بیشتری پیدا کنه.

حالا می رسیم به تیتر این مقاله و این سوال که چرا سند طراحی بازی بین بازیسازها به کتاب مقدس بازی سازی مشهور هست؟

به این دلیل که هر وقت هر فرد در تیم بازیسازی به مشکل و ابهاماتی بر می خوره می تونه به سند طراحی بازی مراجعه کنه و سند طراحی بازی می تونه به منبع ای برای بحث و گفتگو بین اعضای تیم تبدیل بشه و برای اعضای تیم باید اصلاح سند و ارجاع به آن از اهمیت بالایی برخوردارد باشه بخاطر اینکه در مسیر مه آلود، تاریک و مبهم بازیسازی سند طراحی بازی می تواند مثل یک فانوس روشن مسیر را به بازیساز نشان بدهد.

بهتره مطلب را هیمنجا تموم کنیم تا بشتر نشده و حوصله شما سرنرفته. اما اگه اجازه بدید من می خوام بگم که در مطلب بعدی ما به این بپردازیم که اجزای سند طراحی بازی چی هست و چه چیز هایی یک سند طراحی بازی را تشکیل می ده.

مطالب دیگر مستقل بازی در ویرگول: