تا حالا این عبارت به گوشت خورده؟ «تجاوز و تعرّض خبری!»

+ مرده‎‌شور این دنیا رو ببرن، این دنیا دیگه جای زندگی نیست! هر روز چند تا خبر بد! دریغ از یه خبر خوب! سال به سال دریغ از پارسال!

_ نکنه دوباره نشستی اخبار گوش کردی؟! مگه دکترت برای بار بیستم، بهت نگفته بود نباید به هیچ‌‎وجه اخبار گوش بدی؟ مطمئنم دوباره نشستی خبر گوش کردی؟! ببین می‎‌تونی یه کاری دستمون بدی! همیشه قرار نیست سکته‌‎ای که می‌‎زنی، ناقص باشه‌‎ها! به بچه‎‌هات رحم کن!

+ نخیر. هیچ خبری گوش نکردم.

_ پس چی شده که دوباره داری دم از ناامیدی می‌زنی؟!

+ از موقعی که دکتر قلبم بهم گفته، حتی یکبار هم اخبار رادیو یا تلویزیون رو گوش نکردم. گوشیمو هم فقط در حد جواب دادن و تماس گرفتن، استفاده می‎‌کنم.

_ اگر اخبار گوش نمی‎‌کردی، سکته نمی‎‌‌زدی! دو سال پیش که با هم رفتیم پیش اون دکتر روانپزشکه، دکتر بهت گفت برای این اختلال عصبی‌ای که تو داری، اخبار سمّه. نباید در معرض خبر بد قرار بگیری. نباید فیلم و سریال تلخ ببینی. حتی گفت توی مراسم ختم و عزاداری کسی هم شرکت نکن. یادته؟

+ یادمه! ولی تا حالا عبارت «تجاوز و تعرّض خبری» به گوشت خورده؟

_ عبارت «تجاوز و تعرض جنسی» رو زیاد شنیدم ولی این یکی رو دیگه نه والّا!

+ خودم این عبارت رو کشف کردم!

_ به به! کاشفم که شدی!

+ اگر می‌‎خوای مسخره‎ کنی، بی‎‌خیال!

_ ببخشید. منظوری نداشتم.

+ من از همون دو سال پیش که اون دکتر روانپزشکه بهم گفت، سعی کردم کمتر اخبار گوش بدم. ولی باور کن، به این راحتی‎‌ها خم که تو فکر می‎‌کنی، نیست. خبرها دنبالت می‎‌کنند، یه گوشه خفتت می‌کنن و بهت تجاوز می‎‌کنن! اونم بدجور!

_ ای بابا! داروهات رو خوردی؟! معلومه چی داری می‎‌گی؟!

+ اون روزی که سکته کردم رو یادته؟

_ مگه می‎‌شه یادم بره! وقتی خانمت بهم زنگ زد، گفت سکته کردی، دلم هرّی ریخت. به خدا دیگه نتونستم کار کنم. به احمدی خبر دادم. دوتایی سریع اومدیم ملاقاتیت. فقط خدا می‌دونه وقتی فهمیدیم سکته‎‌‌ات ناقص بوده، چقدر خوشحال شدیم. گفتیم خدا رو شکر حداقل کوتاه اومد و این یه کار رو ناقص انجام داد! خودتم می‌‎دونی توی اون اداره، من و احمدی، فقط به خاطر تو وایسادیم. اگر تو، توی اون اداره نباشی، ما یک ساعتم اونجا نمی‌‎مونیم.

+ دم جفتتون گرم. شما دو تا فقط همکارم نیستید. داداشای نداشتم هستید. خدا رو بارها شکر کردم که شما دو تا رو سر راهم گذاشت. خدا رو شکر.

_ خوبی از خودته. خودت خوبی که ما رو خوب می‌بینی.

+ می‎‌خواستم بگم اون روز عصر، خانمم دید حالم گرفته. بهم گفت یه تُک پا برو بیرون، هم قدم بزن، هم چند قلم خرید کن و برگرد. منم رفتم. اولش رفتم نون بگیرم. توی نونوایی دیدم یکی داره می‌‎گه که بورس دوباره خورده زمین و توی ریزش، رکورد تاریخی زده... ! بعدش رفتم بقّالی، یه کم نخود و لوبیا بگیرم. از تلویزیون اون‌جا شنیدم که چند تا سرباز رو دم مرز کشتند... ! بعدش رفتم نیم کیلو سبزی خوردن بگیرم. توی سبزی‎‌فروشی شنیدم یکی داشت می‌‎گفت قراره بنزین رو دوباره گرون کنند... ! توی راهم که داشتم می‎‌اومدم خونه، خوردم به تور یکی از رفقای قدیمیم. اونم بعد از احوالپرسی، خیلی بی‌رحمانه شروع کرد تموم اتّفاق‎‌های گوهی که توی ده سالی که همدیگه رو ندیده بودیم، توی دنیا افتاده بود رو یکی‏‎‌یکی مرور کرد.

_ خُب؟ بعدش چی شد؟!

+ هیچی دیگه، با اون حال خراب، برگشتم خونه. سر درد افتاد به جونم. خیر سرم دو تا قرص آرامبخش خوردم و خوابیدم. ولی وقتی بلند شدم، توی بیمارستان بودم. زیر اون همه دستگاه! حالا فهمیدی چی شد که عبارت «تجاوز و تعرض خبری» رو کشف کردم. به خدا ما بیشتر باید از تجاوز و تعرّض خبری، بترسیم تا از تجاوز و تعرّض جنسی. اگر یه مورد تجاوز جسنی اتّفاق بیفته، تموم دنیا خبرش می‌‎پیچه ولی اگر روزی یه میلیون تجاوز خبری اتّفاق بیفته، انگار نه انگار! حتی اگر دقت کنی، متوجه می‌شی اونی هم که داره خبر تجاوز جنسی رو نشر می‌ده، خودش داره مرتکب تجاوز خبری می‌شه!

_ خداییش من تا حالا به اینجاهاش فکر نکرده بودم. فکر کنم درد و بیماری کم کم داره از تو یه فیلسوف می‎‌سازه!

+ ای بابا! چه فیلسوفی! فیل... سوف... ! بی‎‌خیال! از خودت بگو! چه خبر؟!