مقدمه:
توقع ندارید که اصل آهنگ را اینجا برای شما بیاورم؟ توقع ندارید که به عنوان یک مسلمان، اسلام را به خطر بیندازم؟ درود بر شرف شما. علیالحساب همین آهنگ خشک و خالی را بشنوید و ترانهی مربوط به آن را که احتمالاً خیلیوقت پیشها به صورت اتفاقی در تاکسی گوش دادهاید و یا به صورت ناگهانی، از ماهوارهی خانهی شوهر عمهتان دیدهاید، با صدا و تصویر خوانندهی اصلیاش تجسم بفرمایید تا حظ وافر را از این مطلب ببرید. باذناللّه.
از عشق که میگی دیوونم میکنی به سوی زندگی روونم میکنی!
تمام کسانی که تاکنون در کشور ما، کاندیدای ریاست جمهوری شدهاند، بدون حتی یک مورد استثناء، از عشقشان به خدمت به مردم میگویند. ولی وضعمان این شده است که داریم میبینیم. حالا فکر کنید که این بنده خداها، بدون عشق برای خدمت به این مردم، وارد گود میشدند، آیا میتوانید تصور کنید ما الان چه وضعیت اسفناکی داشتیم؟ پس قدر این روزهای خوش خود را بدانید و اینقدر، هر جایی میرسید، پُفناله نزنید!
از عشق که میگی حرفات شیرینه هر یک کلمه اش به دلم میشینه!
خداییش دیدید یا شنیدید؟! هر کدام از کاندیداها، چه قدر حرفهای شیرین میزنند. جوری که شیرینی این حرفها، حتی به دل هر آدم گوشتتلخ و نچسبی نیز میچسبد. امّا در کمال تاسف، پارهای از دانشمندان، یکی از علّتهای عمدهی شیوع دیابت در بین ایرانیها را، حرفهای شیرین کاندیداهای ریاست جمهوری و کسانی که بر این کرسی پرطرفدار، نشستهاند، میدانند!
حرفای قشنگ میزنی به دلم داری چنگ میزنی!
شما ممکن است بتوانید یک تا سه کاسه آش رشتهی خوشمزه را، به شرطی که نفخ نخودهایش به خوبی گرفته شده باشد را بخورید و آخ هم نگویید ولی از کاسهی چهارم به بعد، دچار دل پیچه خواهید شد. البته استثناء همیشه وجود داشته و دارد. خودم رفیق فربهای دارم که حتی ده کاسه آش رشته، لای دندانهایش هم گیر نمیکنند، چه برسد به این که او را به دلپیچه بیندازند! حرفهای قشنگ و وعدههای رنگارنگِ بدون پشتوانه و بیاساس هم همین جوری هستند. از حدّ که بگذرند، به جای این که به دل بنشینند، مثل گربه، به دل مردم پنجول میکشند! ای کاش دانشمندان دانشگاه ماساچوست که این همه تحقیق میکنند، یک پژوهشی بکنند ببیند چرا برخی از ما بدون این که به عمرمان گربهای را بغل کرده باشیم، از ناحیهی دل، به بیماری خراش گربه دچار شدهایم!
میدونم نمیدونی میدونم نمیدونی زود به بن بست میرسه عاشقیا!
اولش هر کس که میخواهد رئیسجمهور شود، هرکولوار و رجزخوان، وارد میدان شده و برای تمام مشکلات کشور، خط و نشان میکشد. حتی اگر این مشکلات (گلاب به روی شما) مثل پهنهای طویلههای اوجیاس، تمام کوی و برزنهای کشور را فراگرفته باشند. امّا همین که با الطاف خفیهی الهی، مهرشان بر دل مردم مینشیند و با رای مردم، بر کسی ریاست جمهوری مینشینند، چیزی نمیگذرد که آن عشقی که برای خدمت به مردم داشتند، با افعال و جملات «نمیگذارند، نمیشود، تشنهی خدمت هستیم ولی اسیر تحریم هستیم و امثال ذلک»، به بنبست میرسد!
وقتی که هجوم آورد خستگیا عزیزم فردا پشیمون نشیا با همه عشقا و دلبستگیا!
کسی که میخواهد رئیسجمهور شود، باید شبانهروز، بدون خستگی، کار کند. پس اگر کمی، فقط کمی، به گشادبازی، خو گرفته باشد، زود خسته و پشیمان خواهد شد و عشقش به خدمت به مردم و دلبستگی شدیدش به پیشرفت ایران، که پیش از رئیس جمهوری، آنقدر از آن دم میزد را همچون پر کاهی باد فراموشی خواهد سپرد!
تب تند عشق تو باعث دلواپسیه به دلم افتاده در طالع من بیکسیه!
همیشه از این زن و شوهرهایی که خیلی نسبت به هم ابراز عشق میکنند، میترسیدم. نمیدانم چرا ولی زندگی به حقیر ثابت کرده است که عشقهای افراطی، به مویی بند هستند. این عشقها با نسیم فوت یا باد گلویی، به تنفر تبدیل میشوند. کسی هم که خود را خیلی عاشق مردم میداند، معمولاً همین که به پُست و مقام و شهرت میرسد، آنها را بیکس و بیفریادرس، رها میکند!
بذار تا به حرفای قشنگ تو تکیه کنم عشقو با رنگ حقیقت به خودم هدیه کنم!
مردم خیلی دوست دارند به حرفهای قشنگی از سوی کاندیداهای ریاست جمهوری زده میشود، تکیه کنند و عشق را با رنگ خودکار مراکز اخذ رای(!) به خودشان هدیه کنند. امّا از بس، پیش از این به این حرفها تکیه کردهاند و پُشت پا خوردهاند، بدبین شدهاند.
ای کاش کاندیداهای عزیز میدانستند که: «کفش هر چه پا بخورد، گشادتر میشود ولی دل، هر چه پُشت پا بخورد، تنگتر!»
دو مطلب قبلی:
دوستان علاقهمند به "نوشتن"! به گاهنامه شماره نوزده، سر بزنید و برای موضوعات مطرح شده در آن مطلب بنویسید و در صورت برنده شدن، کتاب جایزه بگیرید. چشم به هم بزنید خرداد هم تمام شده، چرا نمیبجنبید؟!
اگر وقت دارید: به نوشتههای هشتگ «حال خوبتو با من تقسیم کن» سر بزنید و اگر خودتان حال خوبی برای تقسیم داشتید، لطفاً دست دست نکنید و آن را با این هشتگ بین دوستان خودتان تقسیم کنید. بِسمِالله.
حُسن ختام: