تاکنون دیدهاید کودکی در میان جمعی جیغ بزند؟ جیغ او برای چیست؟ برای اینکه دیگران به او توجه کنند. توجه چیست؟ اینکه ببینندش، بشنوندش و قربانصدقهاش بروند. این جیغ را فقط کودکان نمیکشند. بزرگسالان به بلوغ نرسیده که دارای نورونهای مغزی بیشتر و پیچیدهتری هستند نیز بیشتر برای دیده شدن و کمتر برای شنیده شدن (چون حرف اگر شنیدنی باشد، بدون جیغ هم شنیده می‌شود!)، با روشهایی متنوعتر جیغ میکشند. تنوع تا حدّی که این جیغ دیگر از گلو خارج نمیشود. چون این بچّه حالا ریش و پشم در آورده است و زشت است که مانند خردسالان کوسهی بیریش، جیغ بکشد. پس جیغهایش را چگونه می‌کشد؟ با انتشار عکسهای عجیب از خودش! با پوشیدن لباسهای اجق‌وجق بر تنش! با نوشتن فحش، توهین، تمسخر، حرفهای بچگانه و یا یادداشتهای کودکانه! با... !
دو یادداشت پیشین:
حُسن ختام: به نقل از کتاب «کتاب بیصدایی» نوشتهی «ریچل مید»
بعضی چیزها به کلمات نیازی ندارند. گاهی اوقات فقط کافیست که احساس کنی. نیازی به بیان و برچسب زدن به هر چیزی که در اطرافت وجود دارد، نیست.
یادداشت کاملاً احتمالی بعدی:
من یک بیسوادم و به بیسوادیام افتخار میکنم!
