گفتم:تا حالا ندیدم درست و حسابی و از ته دل بخندی!
گفت:راستش از خندیدن می ترسم!
گفتم:مگه می شه کسی از خندیدن بترسه؟!
گفت:چرا نمی شه.همین دیشب توی خونه مون یه بحثی پیش اومد،همه مون یه دل سیر خندیدیم.باور کن از ترس تا صبح نخوابیدم.همه ش می ترسیدم که از یه جایی،از یه طریقی،یه بلایی سرمون نازل بشه و خنده ها زهرمارمون بشه!
گفتم:آخه چرا؟
گفت:توی این فیلما ندیدی که هر وقت بازیگرای نقش اصلی می خندن،باید منتظر یه اتفاق ناجور باشیم.توی زندگی خودمم هر بار یه دل سیر خندیدم،بعدش کلّی گریه کردم!
گفتم:در مورد فیلما که بحث فرق می کنه.برای اینکه تماشاگر جذب بشه به هر حال چاره ای نیست جز این که توی صد و بیست دقیقه،کلّی اتفاق خوب و بد بیفته.امّا توی زندگی واقعی مطمئن باش که از هر بیست سی باری که خندیدی،بعد از یکیش،اونم به صورت خیلی اتفاقی،یه حادثه ای پیش اومده.ولی ذهن اینجوریه که همون یه بار رو می چسبه ولی بقیه رو سریع فراموش می کنه.پس این باور غلط رو بنداز کنار،موقعیتش که پیش اومد،از ته دلت بخند.
در صورت تمایل می تونید گفت و گوهای قبلیم رو از اینجا بخونید.
دو مطلب قبلیم:
ازتون دعوت می کنم،پُستهایی که با هشتگ«حال خوبتو با من تقسیم کن»منتشر شدند رو هم بخونید.
حُسن ختام:آهنگ زیبای کوچ زمستان به خوانندگی بهرام پاییز:
