از اونجایی که ماه خرداد و تیر مصادف با امتحانات مدارس،دانشگاهها و کنکور است،یک رکود و کسادی خاصی در ویرگول مشاهده می شه که آدم رو کمی بی انگیزه می کنه واسه ی نوشتن.دلگرمی دوستانی که همیشه محبت دارند،باعث می شه همچنان بنویسم.ولی دروغ چرا؟با کمی تردید!این تردید برای چیه؟!
با همه ی این حرفها:
همچنان:از بین تمام علائم نگارشی،ویرگول برایم از همه عزیزتر است!
مطلب قبلیم:
فهرست نوشته هایی که در این چند روز خواندم و به نظرم حیفه که کم خوانده شوند یا چه بهتر که بیشتر خوانده شوند(بدون ترتیب!):
دوستان عزیزی که جای مطلب خوبشون اینجا خالیه به بزرگی خودشون ببخشند.
حُسن ختام: