مدیران میانمایه از بزرگترین تهدیدات برای یک سازمانند. کسانی که به اندازهای بلدند که اشتباه فاحش نکنند، اما آنقدر جسارت و عمق ندارند که تحول ایجاد کنند. آنها جلوی رشد نیروهای باانگیزه را میگیرند، تصمیمهای بزرگ را به تأخیر میاندازند و با ظاهری آرام، فرهنگ میانمایگی (متوسطگرایی) را در سازمان نهادینه میکنند. خطرناکترین سکون، سکونی است که در لباس ثبات میآید.
