علی حسین‌زاده | افتخار از این بالاتر که ما هر روز و همه‌جا از جمله در همین ویرگول تیترهای این‌چنینی می‌بینیم:
خیلی قبلنا در حکومت ستم‌شاهی کعبه آمال و آرزوهای مردم ایران جای دیگری بود:
بعد از بیرون رفتن دیو و درآمدن فرشته، مقصد مهاجرتی شد ژاپن که خیلی هم بد نبود. اما به مرور شد کویت! بطوری که اگه می‌خواستن بگن یک نفر تو زندگی خیلی خوشبخت و سعادتمنده می‌گفتن طرف کویته!!! و حتما چون در این چند دهه خیلی روبه تعالی بوده‌ایم از کویت رسیدیم به دوبی، سپس ترکیه، بعدش گرجستان! و بعد...
یعنی کشوری باقی نمونده که قابلیت اعطای ویزا به ما ایرونیا رو فعال کرده باشه و ما به اونجا مهاجرت نکرده باشیم!
خب، یه حکومت خوب مگه از خدا چی می‌خواد؟ جز مهاجرت موفقیت‌آمیز شهروندانش به استونی و چک و ترکیه و دوبی و گرجستان و انشاءالله در آینده نزدیک به اتیوپی و گینه‌بیسائو و جنگل‌های آمازون و صحرای آفریقا و...؟ بالاخره در یک نظام جمهوری مردم برای مهاجرت باید حق انتخاب داشته باشن دیگه. نباید داشته باشن؟
فکرشو بکن، در آینده با افتخار برای هم تعریف می‌کنیم یا در گروه‌های واتساپ دست به دست می‌کنیم که پنجاه درصد مدیران و مهندسان ارشد شرکت بیابان‌زایی اتیوپی ایرانی هستن و اشک شوق در چشمان‌مان حلقه می‌زنه. (البته بعدا مشخص میشه پنجاه درصد نیستن و فقط یکی دوتا از هموطنان پرتلاش و باهوش موفق شدن به آنجاها برسن!).
#مقتدریم #بجایش_امنیت_داریم #انرژی_هسته‌ای_حق_مسلم_ماست #هژمونی_منطقه‌ای
پی‌نوشت: همسرم پیش‌نویس این پست را دید و گفت بیا تمام دارایی‌ها رو بنام من کن تا اگه فردا کردنت تو گونی لااقل به این یک‌قرون دوزار مال و اموالمون کاری نداشته باشن!
به نظرتان حرفش را گوش دهم یا هنوز به خطوط قرمز وارد نشده‌ام؟ اگر وارد شده‌ام سانسورش نکنید، مرا هم در گونی نکنید لطفا، خبر دهید تا پاکش کنم.
رنسانس در ایران بالاتر و بهتر از رنسانس اروپا
