یکی از نویسندگان ویرگول بعد از انتخابات نوشته بود: «تمام شد!» که من پاسخ داده بودم:
این پست را ذخیره کنید برای عبرت آینده‌تان. برای عبرت فرزندانتان.
شرق نوشته: «پس از ایستادن وی در صف اول و در کنار سران حاضر در کنفرانس بغداد، برخی روسای شیخ نشین‌های کوچک حاشیه خلیج فارس (خاصه شیخ دبی و نخست وزیر امارات) به شدت عصبانی شده و اجلاس را بدون سخنرانی ترک کرده است. نکته مهم اینجاست که دانسته شود بسیاری از کشور های تازه تاسیس حاشیه خلیج فارس اشل و اندازه خود را طی سالهای اخیر و در پی دیپلماسی ضعیف دولتمردان ایرانی فراموش کرده بودند و شیخ دبی و سایر دولتمردان عربی باید ملتفت می شدند وزن سیاسی و جایگاه وزیر امورخارجه ایران اگر بیشتر از آنها نباشد قطعا کمتر نیست.»
پس نه، هیچ چیز «تمام نشد»، اتفاقا تازه شروع شد! کمربندها را ببندید که قرار است برویم تا ته قهقرا...
با این الگوها و این هواداران، بعید نیست فردا مدیر شما برای اینکه اقتدارش را نشان‌تان بدهد در وسط جلسه کاری بادی از شکم خارج کند تا شما کارمندان دون پایه و بی‌تجربه‌ی سطح پایین وزن خودتان در اداره را بدانید.
اگر هم خودتان مدیر هستید پس بدانید که ارزش‌ها اینهاست؛ دنبال چیز دیگری نباشید. اقتدار یعنی این؛ حالا اگر بیش از ۳۰٪ از مردمت زیر خط فقر باشند، باشند. برق نباشد، نباشد. در زمستان گاز نباشد، نباشد. اگر صربستان ۲۵ هزار واکسن کرونا به کشورت هبه کند، بکند. مهم نیست. مهم اقتدار است که تعریفش این است.
اینها قرار است دمار از روزگارمان درآورند. اینها از رهروان آنهایند:
