ویرگول manifesto !

به نام خدا.

سلام.

تو این ۹ یا ۱۰ ماهی که تو ویرگول بودم، یه سری چیزا دیدم و گفتم مگه ما چه از Karl Marx و دوستان کم داریم که یه manifesto برای ویرگول ننویسیم؟!

البته این نوشته طنزه بیشتر.

اول هم بگم که این نوشته رو تقدیم میکنم به alimo عزیز که دغدغه این رو داشت که ویرگول سوت و کور شده.

من فکر میکنم خیلی از ما آدمها، یه جاهایی همچین ریز کنترل رو میدیم دست شیطان (!) و فکرهایی مثل «من براش کامنت نمیزارم تا اون بزاره» و «اون اول کامنت بزاره» و «من لایک کردم اونم باید لایک کنه» و از اینجور فکرهای مزخرف میکنیم با خودمان و این باعث میشه آدم مغرور بشه و دوستی ها کم بشه. آقا اون برات کامنت نزاشته ولی تو برو براش کامنت بزار. همیشه که نباید بشینی بقیه بیان بهت نزدیک بشن. خیلی جاها تو کسی باش که محبت رو شروع میکنه. مطمئن باش اگه تو به بقیه «محبتِ بی انتظارِ بازگشت» داشته باشی، خودتم محبت خواهی دید و خیلی هم بیشتر تو رو دوست خواهند داشت.
(البته تا جایی که عزت نفس آدم دیگه خراب نشه، چون درستش هم همینه که یه سری ها تو رو دوس داشته باشن و یه سری ها هم ازت متنفر باشن چون اون موقع هست که تو «خودت» بودی و موافق و مخالف هات هم واقعی هستن).

خب این ویرگول manifesto ما ۷ اصل داره و یه حرف آخر:

اصل اول - نوشتنِ مطلبِ جدید و آنتی چِرتیزم
اصل دوم - لایک
اصل سوم - کامنت
اصل چهارم - دنبال کننده و دنبال شونده ها
اصل پنجم - عکس پروفایل
اصل ششم - ترکیبیات!
اصل هفتم - بی احترامی به بقیه و جر و بحث
حرف آخر

اصل اول - نوشتنِ مطلبِ جدید و آنتی چِرتیزم

هیچ کس حق نداره چرت و پرت بنویسه. چرت و پرت یعنی چه حالا؟ یعنی مطالبی که هیچگونه ارزش ندارن و کپی paste شدن توی ویرگول. یا مطالبی که فقط تبلیغاته. ولی نوشتنِ دلنوشته و اینجور چیزها خیلی هم خوبه.
هرکس زودتر از ۳ روز یکبار پست بزاره، محکوم میشه به اینکه روز بعدش ۳ تا پست هزار کلمه ای بزاره!
هرکس هم دیگه خیلی دیر به دیر پست بزاره، باید unfollow کنی و توی دلت هم چند تا فحش بدی که خُنَک بشی و دیگه هم follow نکنی!
هرکس مطالبش خیلی طولانی هستن، باید حسابی وقت بزاره و چیزی بنویسه که به درد بقیه بخوره، نه الکی همینجور بنویسه و وقت مردم رو هدر بده.
هرکس توی نوشته هاش عکس نزاره، باید عکس پروفایلش رو به مدت یک هفته پاک کنه!
هرکس نوشته هاش سازمانبندی و بخش بندیِ درست و عنوان های دُرُشت و قشنگ نداشته باشه و همینجور از اول تا آخر «کیلویی» بنویسه، محکوم میشه که ۳ بار از روی همون پستش روی کاغذ بنویسه و عکسش رو هم برای ما بزاره تا ببینیم.
همه باید پایینِ نوشته هاشان چند تا دیگه از نوشته های قبلیشان رو معرفی کنن. چون سیستم پیشنهاد دهندهء ویرگول فعلاً دوس نداره درست کار کنه.
هرکس توی نوشته هاش فحش بده، فقط باید برای این باشه که «حق مطلب باید ادا بشه». فحش همیشه هم بد نیست!
هرکس از نوشته های دیگران بدون اجازه کپی کنه، مجبور میشه که اجازه بگیره!
همه باید حتماً از تگ های خوب استفاده کنن برای نوشته هاشان. تگ هایی که معنی و مفهوم نوشته رو برسانه.
هیچکس نباید با گوشی موبایل چیزی بنویسه تو ویرگول. چون ویرگول روی موبایل مثل آدمیه که مست کرده. یهو میزنه دهنت رو . . . میکنه و پاراگراف اولِ متنت با آخری جابجا میشه و تمامیِ جملاتِ نوشتت هم بصورت کاملاً random باهم قاطی میشن.

اصل دوم - لایک

لایکِ بی هدف و الکی، ممنوع. اینستاگرام که نیست!
لایک، بعد از خواندن باید باشه. (استفاده از bookmark اگه فعلاً حالِ خواندن نداری)
لایکِ رگباریِ مطالبِ یه نفر، ممنوع (استفاده از bookmark اگه فعلاً حالِ خواندن نداری)
لایک کردی حق نداری دیگه بَرِش داری. (چون توی روحیهء لطیفِ نویسنده تاثیر میزاره، و ممکنه ببینه که لایکت رو برداشتی و ته دلش چنان تنفری ازت پیدا کنه که نگو و نپرس!)
هر کس مطلبی رو بخوانه و خوشش هم بیاد ولی لایک نکنه، محکوم میشه به این که مطالبش رو بخوانن و خوششان هم بیاد ولی لایک نکنن!

اصل سوم - کامنت

کلاً کامنت خوب است. هرچه بیشتر بهتر و هرچه طولانی تر هم بهتر.
کامنتی که فقط جنبه تبلیغی داره و نویسنده به اندازه یه پیاز هم حساب نشده، ممنوع.
پریدن وسطِ حرفِ دیگران در بخش کامنت ها، حتماً باید با معذرت خواهی همراه باشه، وگرنه اون ۲ نفری که تو پریدی وسط حرفاشان، حق دارن ته دلشان بهت فحش بدن (فقط ته دل)!
هر کس اولین کامنت رو برای کسی بزاره، به طرز عجیبی تو قلبِ نویسنده جا باز میکنه! منتظر نباش، اولین نفر باش!
هر کس برای چندتا از پست هات، پشت سر هم کامنت بزاره، خیلی جا باز میکنه تو دلت و همیشه هم منتظر کامنت هاش هستی. دردش بخوره توی سر اون کسی که خوانده و لایک کرده ولی کامنت نزاشته.
از قانون بالا این استخراج میشه که هرکس رفیق نمیه راه باشه و برای چند تا از نوشته ها کامنت بزاره و یهویی غیب بشه، باید به همون مدتی که کامنت نذاشته بود بلاکش کنی و ته دلت هم چند تا فحش بهش بدی! ولی خب بعدش باید ببخشیش.
هر کس جوابِ ۱۰۰ ٪ کامنت هایی که براش میزارن رو نده، هیچکس نباید دیگه براش کامنت بزاره. شوخی هم نداریم. کلاس مِلاسِ الکی هم نزار، هیچ پُخی هم نیستی که جواب مَردُم رو ندی. یکم معروف شدی و چند تا دوره آموزشی فروختی و ۲ تا استارتاپ راه انداختی، فکر نکن دیگه خیلی عددی شدی و میتانی خودت رو برای مردم بگیری.
هرکس کامنتی بزاره و بعد پاکش کنه، فحش حساب میشه و باید بهش توی دلت چنان فحش های غلیظی بدی که خالی بشی!
برای مقابله با پدیدهء بالا، جواب کامنت هرکس رو که میدید، اسمش رو بصورت کامل بنویسید که اگر هم کامنتش رو پاک کرد، بعداً معلوم باشه کی بوده و نتانه خودش رو پنهان کنه! (یا کامنت نزار یا اگه گذاشتی مثل مرد پاش وایسا).

اصل چهارم - دنبال کننده و دنبال شونده ها

یه نویسنده توی ویرگول، خاکِِ پای فالوور هاشه و حق نداره اونها رو بی محل کنه و باید خیلی خیلی هم به اونا احترام بزاره. چون اگه اونا نباشن، نویسنده هم نیست.
تعداد فالوور های یه شخص، «همیشه» نشان دهنده کیفیت مطالب اون شخص نیست.
تعداد فالوور ها «همیشه» نشان دهنده شخصیت شما نیست.
تعداد فالوور ها «همیشه» نشان دهنده محبوبیتِ شما نیست، ولی بیشتر مواقع هم هست!
تعداد دنبال شونده ها اگه نزدیک به تعداد فالوور هات باشه، یعنی تو آدم متواضع و خوش قلبی هستی.
تعداد دنبال شونده ها اگه از تعداد فالوور هات بیشتره، یعنی تو آدم بسیار خوش قلب و دوسداشتنی هستی.
تعداد دنبال شونده ها اگه از تعداد فالوور هات «خیلی» کمتره (مثل من)، یعنی تو آدمی هستی که به شدت کمالگرایی و زندگیت هم با سختی میگذره!!

اصل پنجم - عکس پروفایل

( این قسمت به دلایل شخصی بعداً پاک شد توسط خودم )

اصل ششم - ترکیبیات!

هرکس «محبوبیت» نداره ولی تعداد فالوور هاش خیلی زیادن، احتمالاً فالوور هاش رو مدیونِ Python و دوستانِ کتابخانه داره!
هرکس نسبتِ «تعداد کسایی که خودش دنبال میکنه» به «تعداد کسایی که دنبالش میکنن»، بزرگتر یا مساویِ ۱.۵ باشه، جزو عناصر سنگین و رادیواکتیو به حساب میاد و نیاز به تحریم داره!
هرکس در طول روز بیشتر از ۵ بار ویرگول رو چک کنه، دچار اعتیادِ شدید به شبکه های اجتماعی شده و ویرگول باید از ورودش جلوگیری کنه!
هرکس در طول روز دائم تو ویرگول باشه ولی جوری برخورد کنه که صبح تا شب با روحِ Steve Jobs و خودِ Bill Gates جلسات کاری داره و مثلاً خیلی سرش شلوغه و میخواد بگه «من چقدر کارای مهمی در روز انجام میدم و اصلاً وقت هم ندارم بیام ویرگول»، فقط خودش رو گول زده و باید یه نر و ماده بخوابانی تو گوشش تا دیگه فیلم و ادا درنیاره. بابا اگه ایران فقط ۱۰ نفر داشت که صبح تا شب واقعاً روی یه سری چیزای مهم کار میکردن که الان وضع کشور این نبود. لطفاً فیلم بازی نکنیم.
از قانون بالا میشه این رو هم استخراج کرد که هرکس یه مطلبی رو بخوانه ولی چند روز خودش رو مجبور کنه که لایک نکنه و کامنت نزاره، باید بره پیش روانشناس. (من راجب این قضیه قبلاً توی دانشگاه تحقیق انجام دادم و واقعاً اکثراً این کار رو میکنن توی شبکه های اجتماعی. دیوانه های قرن و بیست و یکمی هستیم دیگه، توهم خودبزرگ بینی و خودمهم بینی داریم).
هرکس لایک بکنه ولی کامنت بعدش نزاره، موردِ نفرینِ شدیدِ نویسنده قرار میگیره و این آهی که به دلِ نویسنده نشانده، حتماً موجب زمین خوردنش تو زندگی میشه. به هر حال نویسنده ها هم دل دارن و از بقیه اقشار دیگه جامعه معمولاً لطیف تر هستن و دوس هم دارن که ببینن نوشته اونا چه تاثیری رو بقیه داشته. پس عین قورباغه نشین همیونجور نگاه کن. کامنت بزار برای پست ها و نظرت رو بگو. نظر مخلفم داری بگو. ولی فحش نده. اگه خواستی فحش بدی، از نویسنده تلگرامش رو بخواه و اونجا فحش بده!
خواندنِ مطلب و لایک و کامنت باید حتماً پشت سر هم باشه و اگه ترتیب رو رعایت نکنید، از چشم نویسنده میفتید! فقط یه تبصره داریم اینجا: اگر از نوشته کسی خوشتان نیامد، میتانید لایک نکنید و مستقیم برید تو کامنت ها تلگرام رو بگیرید و فحش بدید. منتها فحش دادنِ قبل از خواندن و فهمیدنِ کاملِ متن، ممنوع.
هرکس عکس خودش رو بزاره تو نوشته هاش، محکوم میشه به اینکه یه عکس دیگه هم بزاره. (چون باید از زاویه های دیگه هم دیده بشه!)
هرکس اکثر اوقات همون لحظات اولی که پست گذاشتی لایکت میکنه، مطمئن باش یه برنامه پایتون نوشته که اتوماتیک این کار رو انجام بده! یه سری ها این کار رو اینجا کردن و فالوور های زیادی هم از این طریق بدست آوردن، ولی خب ما اسم نمیاریم!

اصل هفتم - بی احترامی به بقیه و جر و بحث

بی احترامی یک اصله و خیلی هم خوبه و باید همگی زیر همه پست ها، به نویسنده و عقایدش بی احترامی کنیم.
جر و بحث از بی احترامی بهتر است.
هرکس الکی بره زیر نوشته های مردم و بی احترامی کنه، همهء فالوورهای اون شخص باید برن زیر پستش و بی احترامی کنن! (قانونِ آشناییه نه؟!)
هرکسی توی ویرگول اعتقادات خودش رو داره و باور کن اگه هم تو بری و زیر یکی از نوشته هاش خودت رو خالی کنی و فحش بدی یا بی احترامی کنی، اون شخص دست از اعتقاداتش نمیکشه!
یادبگیریم که اگر هم با نوشته کسی مخالف هستیم، از کنار نوشتش بگذریم و چیزی هم براش ننویسیم. ولی بعداً ته دلمان باید تا اونجا که میتانیم بهش فحش بدیم تا خُنَک بشیم! من خودم واقعاً اینکار رو میکنم خیلی وقتها!!! بابا فحشه دیگه، پولی که نیست، مُفته، بده حالش رو ببر!
جر و بحث کردن و دعوا با بقیه، هیچ نتیجه مثبتی نداره، حتی اگه کاملاً حق با تو باشه. سعی کنیم اگر هم با نظر یا نوشته کسی مخالف هستیم، یا اینکه مثل بچه آدمیزاد و با آرامش و با استدلال زیر نوشتش کامنتِ اعتراضی بنویسیم، نه با فحش و بی احترامی و بی احترامی های فلسفی و قملبه! (مثلاً یکی آمده بود زیر مقاله من نوشته بود «از چشمام معذرت میخوام که چند خط از این نوشته تو رو خواندم»!!! خب معذرت بخواه، چه کار کنم الان؟ میخوای برات ۱۸۰ باز کنم یا پشتک وارو بزنم؟ میخوای منم از چشمات معذرت بخوام؟!) و یا اینکه قرار بزاریم بیرون از ویرگول یه جا چنان دعوایی بُکُنیم که خونین و مالین بشیم!
در کل، از همه قوانین بالا این استخراج میشه که «میمیری گُه نخوری؟» (با عرض معذرت البته، حق مطلب باید ادا میشد).

حرف آخر

البته توی این متن یجورایی طنز و جدی قاطی شده و خدایی نکرده قصد توهین به هیچکس رو هم نداشتم. البته از لابلای هر طنزی هم شاید بشه یه چیزای جدی درآورد اگه این پوسته ها رو بزنی کنار و اون پشت مُشتا رو نگاه کنی. امیدوارم که نکته های شاید پنهان و یا «کمتر واضحِ» متن رو هم که پشت این طنزها هستن، گرفته باشید.

در آخر هم فقط میخوام بگم که کاش باهم جر و بحث نکنیم و راحت از کنار نوشته هایی که دوس نداریم، بگذریم. و اگر هم میخوایم نظر مخالف یا اعتراض یا انتقاد خودمان رو بنویسیم برای کسی، با استدلال و آرامش و عاقلانه باشه.

پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله):
هيچ بنده اى كاملاً به حقيقت ايمان نرسد، مگر آن گاه كه مجادله را رها كند، هرچند بر حق باشد.
-- منية المريد: ۱۷۱

پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله):
مجادله را رها كنيد؛ زيرا مؤمن مجادله نمى كند. مجادله را رها كنيد؛ زيرا مجادله گر قطعاً زيان مى بيند.
-- بحار الأنوار: ۲/۱۳۸/۵۴

امام علی (علیه السلام):
از مجادله و ستيزه كردن بپرهيزيد؛ زيرا اين دو كار، دل ها را نسبت به برادران بيمار مى كنند و نفاق مى رويانند.
-- الكافی: ۲/۳۰۰/۱

امام صادق (علیه السلام):
از مجادله كردن بپرهيز كه اين كار، عمل تو را بر باد مى دهد و از جرّ و بحث كردن بپرهيز كه اين كار، تو را هلاك مى گرداند و زياد ستيزه مكن، زيرا كه تو را از خدا دور مى كند.
-- تحف العقول: ۳۰۹

رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
هیچ تهیدستی و فقری سخت تر از نادانی و هیچ مالی سودمندتر از عقل نیست.
-- من لایحضره الفقیه جلد ۴: صفحه ۳۷۲
-- اصول کافی (ط دارالحدیث): جلد ۱، صفحه ۵۸