محمد خوش بین·۲ سال پیش?غم دایره?رفته ای قند نگاهت را ندارم بخورمدیگر آن شهد لبانت را ندارم بخورمبی تو چای زندگی ام تلخ تلخ استحرف شیرین زبانت را ندارم بخورمجادوی خیال تو ع…
سید نوید حلمی·۵ سال پیشخروش زندگی دارم، نمیدانی چه بیدارمخروش زندگی دارم، نمیدانی چه بیدارمنمیدانی چه هر شبها به خاک عشق میکارمنمیدانی چه دردی در تمام روح میپیچدتو خوشحالی نمیدانی چه بهرت در…
سید نوید حلمی·۵ سال پیشآمد به میان به جان آتشآمد به میان به جان آتشافروخته شد روان آتش یک جلوه ز دلبری چو بنمودمن بودم و امتحان آتش هنگامهی وصل چون بر آمدنابود شدم به سان آتش زان چشم…
سید نوید حلمی·۵ سال پیشترس گوید باز با ما رام باشترس گوید باز با ما رام باشبرّهای در درّهی آرام باشعشق گوید سر کش و پرواز کنپختهی دنیا و ما را خام باشنوبت تعظیم بر بتها گذشتنور حق بر ق…
سید نوید حلمی·۵ سال پیشاز روح خرد خیزد، از عقل حسد خیزداز روح خرد خیزد، از عقل حسد خیزدهر چه تو برانگیزی از جان سبد خیزداز شر چو بپرهیزی شر از سر خیر آیدبا خیر چو آمیزی خیر از سر بد خیزداز خیر و…
سید نوید حلمی·۶ سال پیشیک زمان چیزی بگوید یک زمان چیزی دگریک زمان چیزی بگوید یک زمان چیزی دگرما مطیعانیم و ما را این اطاعت گنج و زرهر چه گوید حرف حق باشد، چه جای ما و منمِنّ و مِن این ما و من، این…
سید نوید حلمی·۶ سال پیشبی گمان باید که در ارّابه ی طوفان شدن غزل ۳۱۶.بی گمان باید که در ارّابه ی طوفان شدندرگذشتن ز آب و نان و سوی جانِ جان شدنزیر بار حرف مردم ای دل تنها مروچون که تنهایی به از همرنگ…
سید نوید حلمی·۶ سال پیشبشنو این قصّه که با فریاد رفت غزل ۴۲۵.بشنو این قصّه که با فریاد رفتبس که شیرین بود با فرهاد رفتداستان عشق ما را باد گفتپس بسان بادها بر باد رفتبس که جسمانی بدید این چشم…
سید نوید حلمی·۶ سال پیشحال سوزان من و عشق به پایان نشود غزل ۲۳۵.حال سوزان من و عشق به پایان نشودآب از سر بشد و کار به قرآن نشودگله ام کشت که با خلق چرا قصّه کنیخاطر عشق که فرخنده به میدان نشود...
سید نوید حلمی·۶ سال پیشبی حنجره سر دادم آواز تو، دل بشنیدبی حنجره سر دادم آواز تو، دل بشنیدبی پا سوی جان رفتم، دل عشق تو را بگزید بی سر چو که اندیشم بی حرف سویت آیمبی دل همه بی دستار تن سوی تو درغلتید در خواب چو می رفتم در قاره ی بی سویاندیدم دل سرگشته سوی تو نمی یابید بی سو شدم آن هنگام تا روی تو پیدا شدانگار که صد خورشید از روی تو می تابید پنداشتم آن هنگام این حاد...