جناب آقای رئیسی سلام علیکم. پیش از آنکه وارد بدنه‌ی اصلی سخنان خود شوم، لازم می‌دانم به عنوان مقدمه نکته‌ای را خدمت جنابعالی عرض کنم. جناب آقای رئیسی ما اکنون با شما نه به عنوان رئیس جمهوری برآمده از آرای مردم و در بستر انتخاباتی ازاد، بلکه به عنوان نماینده‌ی حاکمیت سخن می‌گوییم. حاکمیتی که علیرغم آرمان های انقلابی آزادی و عدالت در طول چهل سال گذشته نه تنها مسیری رو به رشد برای مردم ایجاد نکرده، نه تنها ایران و جامعه ایرانی بلکه حتی خود را در انواع بحران‌ها و ابربحران‌های مختلف غرق کرده و جز در برهه‌های کوتاهی در طول این دوران رنگ ثبات و آرامش را ندیده است.
جناب آقای رئیسی از شما می‌خواهیم که هرگاه خواستید از جانب مردم سخن بگویید و یا سیاستی را به انان تحمیل کنید به یاد بیاورید که شما حاصل غیررقابتی‌ترین انتخابات طول تاریخ جمهوری اسلامی با پایین‌ترین میزان مشارکت بوده‌اید. انتخاباتی که خود محصول ساختارهای معیوب و ناکارامدی بوده که مردم را به ناامیدی از هر گونه امکان تغییر در سازوکار سیاست‌گذاری در ایران کشانده است. شورای نگهبان به عنوان پاسدار تمامیت‌خواهی سیاسی و سرکوب هرگونه انتخاب و خواست دموکراتیک مردم در این سال‌ها، کشور را به جایی کشانده است که باید برای توجیه مشارکت پایین سیاسی آنان دست به دامن انواع توجیهات شود تا علةالعلل مشکلات را بپوشاند. شورای نگهبان تنها ساختار معیوب موجود نیست. ساختارهایی که سوار بر سیاستی غیر دموکراتیک بر عرصه‌ی حکمرانی کشور بنا شده است و روز به روز ناکارآمدی را تولید کرده تا بحرانی را با بحرانی دیگر فراموش کنیم.
امروز دیگر حاکمیت یک دست شده است؛ امروز دیگر دولت هم دست شماست و هر بخشی از آن را به نماینده یکی از باندهای فاسد و یا ناکارآمد قدرت و ثروت بذل و بخشش کرده‌اید؛ امروز دیگر از محسن رضایی گرفته تا قاضی‌زاده هاشمی و رستم قاسمی و سردار وحیدی، همگی سهم‌شان را از قدرت گرفته‌اند. امروز دیگر امنیتی‌ترین کابینه جمهوری اسلامی را با انتصاب سرداران سپاه در تک تک مناصب دولتی تشکیل داده‌اید. حالا سوال اینجاست که در این حاکمیت سرتاپا یکدست، آن فسادستیزی‌ای که وعده می‌دادید کو؟ آن رفع فاصله طبقاتی و مبارزه با بی عدالتی‌ای که می‌گفتید، کو؟ آن رفاه و تأمین حداقل معیشت مردم، کو؟ آن آزادی و آن تضمین حقوق همه مردم و زنان و دختران، کو؟ آن وعده رفع تحریم‌هایتان چه شد؟ آن عزتی که وعده می‌دادید، کجاست؟
جناب آقای رییسی! لطفا به دوستان هم گوشزد کنید، در نرخ رشد صفر درصدی، در انزوای سیاسی، در عدم شفافیت و هر آن چیزی که هزینه‌های گزاف بر ملت ایران تحمیل می‌کند هیچ عزت و احترامی نیست.
بذل و بخشش اموال ملت به الیگارشی فاسد نظامی-سیاسی در قالب خصوصی‌سازی‌های رانتی، فساد سیستماتیک، نظامی‌گری افسار گسیخته، فقر شدید اقتصادی، شکاف سرسام آور طبقاتی، از هم گسیختگی اجتماعی، تحریم‌های بین‌المللی، مسائل و کلان‌مشکلات زیست محیطی، بیش از گذشته هزینه‌های خود را بر گرده مردم جان به لب رسیده تحمیل می‌کند و مردمی که از رانت و فساد و ناکارآمدی و بی‌تدبیری به ستوه آمده و معترضند، پاسخی جز شعارهای توخالی ایجاد یک میلیون شغل و ساخت یک میلیون مسکن در طول سال و یا خیال پردازی‌های پوچ درباره بهبود وضعیت اقتصادی کشور نمی‌شنوند؛ وگرنه که در این سال‌ها پاسخ رسمی و معمول، چیزی جز سرکوب و بازداشت و باتوم و اشک‌آور و گلوله جنگی و ساچمه نبوده است. مسائل امروز ما حاصل یک روز و یک سال و ۸ سال نیست، می‌خواهید نمونه از این سیاستگذاری‌ها را برای شما مثال بزنم؟ معاون اول جنابعالی با دادن وعده‌های پوچ و بی‌اساس بر مبنای تولید گسترده‌ی واکسن تا موعدی مقرر با جان مردم کسب منافع مالی کرده است. ایشان به جای محاکمه در دادگاه و پاسخگویی جهت چنین جنایتی، به فرماندهی اقتصادی کابینه منصوب شده است.
در شرایطی که جامعه‌ی مدنی با سرکوب شدید مواجه بوده و فعالین مدنی، سیاسی و اجتماعی به بهانه‌های متعدد در دالان‌های قوه‌ی قضاییه هستند، همان جایی که تا چند ماه پیش بر مصدر آن تکیه زده بودید، چگونه میتوان انتظار داشت سخن مردم به گوش حاکمیت برسد، شما به ما بگویید در چنین شرایطی جز در افتادن در ورطه‌ی شوم خشونت چه راهی پیش پای مردم مانده است؟ چطور انتظار داریم زمانی که تمام راه‌های تنفس را بر جامعه بسته‌ایم، پیام ملت را جز با مشت‌های گره کرده بشنویم؟ جناب آقای رئیسی حتما از جوی خون راه افتاده در آبان ۹۸ مطلعید، همانگونه که از سرکوب مردم تشنه‌ی خوزستان و اصفهان مطلعید. شما به ما بگویید سرکوب شدید این اعتراضات جز به این معناست که حاکمیت نه تنها توانایی گفگتو با مردم را از دست داده بلکه اساسا پذیرفته است که باید به ضرب گلوله خود را حفظ نماید؟
شما که نگران عزت مایید، شما که نگران حقوق قانونی مایید، شما که دغدغه فرار نخبگان را دارید، شما که شعار استفاده از نیروی متخصص می‌دهید، آیا از احضارها و بازداشت‌ها و پرونده‌سازی‌ها برای دانشجویان و دانشگاهیان خبر دارید؟ آیا می‌دانید که که بیش از دو سال است که دو هم‌دانشگاهی ما، علی یونسی و امیرحسین مرادی، همچنان در حبس به سر می‌برند؟ آیا می‌دانید که دادگاه‌ها در دوران ریاست شما بر قوه‌قضاییه، به جای محاکمه‌ی شفاف و علنی و برخورد سریع، قاطع و صریح با عوامل اصلی جنایت اسقاط هواپیمای اوکراینی با موشک نظامی، برای دانشجویان معترض به این جنایت، پرونده‌سازی کردند؟ آیا می‌دانید بسیاری از دانشجویان همچنان درگیر پرونده‌هایی هستند که به بهانه فعالیت قانونی دانشجویی در قالب نهادهای مجوزدار دانشجویی و یا به بهانه اعتراضات مسالمت‌آمیز دانشجویی دی ۹۶ و آبان ۹۸ برایشان تشکیل شد؟ از پرونده‌سازی‌های بی‌اساس برای اساتید و پژوهشگران کشور خبر دارید؟ آیا از رشد روزافزون فرار نخبگان در همین چند ماهه اخیر مطلعید؟
و اما کلام آخر، جناب آقای رئیسی، همانطور که در ابتدا هم گفتیم، ما شما را نماینده‌ی حاکمیت می‌دانیم و لازم می‌دانیم که این هشدار را به شما بدهیم! اگر برای رهایی از وضعیت بحران‌زده‌ی کنونی، راه حلی عقلانی، مبتنی بر تجربه و کارآمد ارائه ندهید، از جانب مردم پاسخی دریافت خواهید کرد که شاید نه سریع و نه حتی فوری باشد اما حتما انقلابی و قاطع است.
منبع: انصاف نیوز
