خاطره اولین بار که ... شدم (بیا تابو ها رو بشکنیم)

به نام خدا.

سلام.

خب. اونجور که معلومه عنوان این نوشته شما رو جذب کرد. همینکه چشمت بهش خورد، یهو یه چیزی توی وجودت (که اسمش هم شیطان نیست) به کار افتاد که «برو ببین چه مقاله خوبیه» و تشریف آوردی اینجا که از یه سری خاطراتِ شیرین پرده برداری کنی و لذت ببری و حس X هم تحریک بشه.

ولی . . .

متاسفانه باید سلام من رو به شیطانِ وجود برسانی و بهش بگی که «کور خوانده» این دفعه رو. چند بار هم خواستم به جای اون «...» توی عنوانِ مقاله، یه چیزای دیگه بنویسم، ولی آخرش هرکاری کردم نتانستم.

من تا حالا ۱۲۴ مقاله توی ویرگول منتشر کردم و خدا رو شکر تانستم ارتباط خوبی هم با خواننده ها و دوستای گل بگیرم. قطعاً اگه قرار بود از اینجور عنوان ها و عکس ها برای نوشته هام استفاده کنم و یا حیا و شرم رو کنار بزارم و مطالبی با اینجور «محتواهای شیرین و جذاب و بابِ دلِ شیطانِ وجود» منتشر کنم، مطمئن باش شاید دنبال کننده هام ۳ برابر میشد و چند تا «آدمِ مثلاً روشن فکر که راجب خصوصی ترین مسائل زن ها مطلب میزارن» هم من رو تحسین بکنن.

ولی با «فطرت و دل» آدمها که معمولاً «خداجو» و «نجیب» و «باحیا» هستن، و همینطور با وُجدانِ خودم چکار کنم؟

شاید کسی بخواد برای دیده شدنِ بیشتر از این جور «ریز تکنیک های جنسی» استفاده کنه. شاید هم واقعاً اینجور قصدی ندارن و فقط جریاناتِ مختلفی روی عقاید یا فکرشان تاثیر گذاشته و فکر میکنن که «پرده دَری» و «بی حیایی» و «بی شرمی» و «تابو شکنی» مساویست با «مُدرن» و «امروزی» و «باکلاس» و «عاقل» و «فرهیخته» و «فیلسوف» بودن. به هر حال، چیزی که مهمه اینه که . . .

اشتباه فکر میکنن

حیا حیاست، فرقی نداره ۱۴۰۰ سال پیش یا الان یا هزار سال بعد.
شرم شرمه، فرقی نداره ۱۴۰۰ سال پیش یا الان یا هزار سال بعد.
نجابت نجابته، فرقی نداره ۱۴۰۰ سال پیش یا الان یا هزار سال بعد.
عفت عفته، فرقی نداره ۱۴۰۰ سال پیش یا الان یا هزار سال بعد.
اخلاق اخلاقه، فرقی نداره ۱۴۰۰ سال پیش یا الان یا هزار سال بعد.
مرد و زن و دختر و پسر هم نداره.
حالا اگه خیلی از مردم حیا رو رعایت نمیکنن، به این معنی نیست که معنی حیا عوض شده و یا مثلاً مُدرن شده. فقط به این معنیه که ما بی حیا شدیم و دنبال توجیهات خوشگل میگردیم براش.

توی این مقاله من کم حرف میزنم که بجای من، یه سری آدمها با شما حرف بزنن که از هر آدمِ دیگه ای برای من و تو خوب تر میتانن حرف بزنن.

باقیِ مقاله که چند تا حدیثه رو حتماً با دقت بخوانید. بعد از حدیث ها هم که یه روایت کوتاه راجب حضرت فاطمه (سلام‌ الله‌ علیه) و بعدش هم یه حرف آخر و یا علی.

شاید بهترین چیزی که راجب حیا تا الان خواندم، این حرفِِ امام رضا (علیه السلام) باشه

۱۷ حدیث دیگه راجب شرم و حیا

(عکسِ احادیث رو هم همگی از سایت hedayatgar.ir گرفتم)

یک روایتِِ راجب حضرت فاطمه (سلام‌ الله‌ علیها)

یه روز پیامبر (صلی‌الله‌ علیه‌ و آله) راجع‌ به زن، از یارانش سؤال میکنه و میپرسه: «در چه حالتیه که زن خیلی به پروردگارش نزدیک می‌شه؟ نزدیک ترین جا به پروردگارش کجا است؟ بهترین چیز برای زن چیه؟».

یارانش نتانستن جواب بدن و حضرت علی (علیه‌السلام) میره خانه و این سؤال رو با حضرت فاطمه (سلام‌ الله‌ علیها) در میان میزاره. اون هم در جواب میگه:

بهترین چیز برای زن اینه که نه او مرد نامحرم رو ببینه و نه مرد نامحرم اون رو.

( توجه کنید: نه نماز! نه سجده! نه روزه! )

حالا می‌دانی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) وقتی این رو میشنوه، چه میگه؟

میگه: فاطمه پاره تن منه.

خیلی روایت ها داریم البته در موردِ این «فاطمه پاره تن من است»، ولی من فقط این یکی رو گفتم. از این لینک میتانید بقیه رو هم بخوانید.

البته این قضیه الان و توی دوره زمانه ما ۱۰۰٪ قابل اجرا نیست و هر دوره زمانه ای هم نیازهای خاص خودش رو داره، ولی خب مهم اصل قضیه هست که امیدوارم متوجه اون شده باشیم.

پس دیدین این جمله معروفِ «فاطمه پاره تن من است»، مربوط به چه خصوصیتی از خصوصیاتِ حضرت فاطمه هست؟! اون‌جایی که «پرده‌ دار» هست نه «پرده‌ دَر».

درسته که اینجا من راجب زن و دختر ها حرف زدم. ولی هیچ فرقی نداره. با حیایی برای مرد و پسر ها هم هست.

حرف آخر

البته همه اینها به این بستگی داره که یه آدم «زاویه دیدش به دنیا» چجوریه. مسلمانه؟ یهودیه؟ بوداییه؟ یا اصلاً بی دینه؟ زاویه دیدِ من دین اسلامه و شما هم میتانید زاویه دید خودتان رو داشته باشید.

ولی این نکته مهمه که اگه فکر میکنیم مثلاً مسلمانیم، «اسلام رو با ناخالصی های ساخته شده دست خودمان قاطی نکنیم».
فکر نمیکنم ما بتانیم اسم خودمان رو بزاریم «مسلمان» ولی در عمل، «حیا» و «شرم» رو بخوریم و یه لیوان آب هم روش و اسمش رو هم بزاریم «مُدرن» و «امروزی» و «باکلاس» و «عاقل» و «فرهیخته» و «فیلسوف» بودن.

همونطور که اول مقاله هم گفتم، حیا حیاست، فرقی نداره ۱۴۰۰ سال پیش یا الان یا هزار سال بعد. کسی بخواد باحیا باشه، راهش کاملاً روشنه. چه زن، چه مرد.

در آخر هم ۳ حدیث دیگه:

یه سری چیزها همیشه ثابت هستن و البته بهتره که همونجور هم بمانن. هر «تغییری» خوب نیست. من اگه بیام خیلی واضح و آشکار راجب خصوصی ترین مسائلم جلوی بقیه حرف بزنم، این مثلاً چجور تغییر و پیشرفتیه برای ما آدمای قرن بیست و یکُمی که بخوایم بهش افتخار کنیم؟ غیر از اینه که «هر حرفی مکانی و زمانی و شرایطی داره» و به مرور زمان هم شرم و حیا از بین میره و خیلی از بی حیایی ها و بی شرمی ها هم «عادی» میشه؟

و در نتیجه اون هم به قول امام رضا (علیه السلام)، وقتی حیا نباشه، همه کاری از یه آدم برمیاد.

یجورایی ما آدما مثل ماشینیم در این زمینه. اگه یه ماشینی تُرمز نداشته باشه و با سرعت حرکت کنه، چه اتفاقی میفته؟ احتمالاً سَرِ پیچ ها جاش میشه تَهِ درّه.

شرم و حیا هم برای ما آدما مثل همون تُرمزه.
هنر این نیست که با تمام قوا این تُرمز رو پاره کنیم و اسمش رو هم بزاریم «مدرن و باکلاس و امروزی و عاقل و فیلسوف بودن»، هنر اونه که بتانی به بهترین نحو از این «تُرمز» استفاده کنی که سَرِ پیچ ها، جات نشه تَهِ درّه.

حالا ما (فرقی هم نداره زن یا مرد یا دختر یا پسر) در چه جهتی داریم حرکت میکنیم؟ باحیایی یا بی حیایی؟ شاید هم «با حیاییِِ مُدِرن».

مخلصات همگی، تا جمعه آینده.