پویشی با هدف افزایش ایمنی در دوچرخه سواری

ایمن رکاب بزن!

این روزها و با شرایط جدید زندگی شهری بعد از همه گیری ویروس کرونا، تمایل شهروندان به استفاده از حمل ونقل عمومی کمتر شده و برای حفظ فاصله اجتماعی و همزمانی با فصل بهار و تابستان، اقبال عمومی به دوچرخه سواری برای تردد در شهر افزایش یافته است که متاسفانه احتمال حوادث برای دوچرخه‌سواران را افزایش داده و برخی از آنها نیز سوانح دلخراشی را رقم می‌زند.

به منظور به حداقل رساندن مخاطرات برای دوچرخه سواران و سوانح رانندگی، بر آن شدیم تا در قالب تولید محتوای کاربر محور با نام پویش رکاب سفید با تمرکز بر تجارب واقعی کاربران، به آموزش شهروندی چه در قالب دوچرخه سوار، عابر پیاده، راننده خودرو و موتور سیکلت کمک نماییم.

امیدواریم با برگزاری پویش علاوه بر جلب آگاهی و توجه افکار عمومی جامعه به ایمن رکاب زدن در شهر، متناسب با محتوای تولید شده و خوانده شده بتوانیم برای کودکان کشورمان دوچرخه اشتراکی همراه با تجهیزات ایمنی تهیه کنیم تا با دیدن آموزش صحیح، تجربه لذتبخش و ایمنی از رکاب زدن برایشان بسازیم.

فعالیت‌های ما چطور باعث خرید دوچرخه برای کودکان گردید:

هر ۳۰ دقیقه نوشتن پست با تگ رکاب سفید

یک عدد برای کودکان خانه امید

هر ۴,۰۰۰ دقیقه مطالعه پست با تگ رکاب سفید

یک عدد برای کودکان خانه امید

خانه امید، خانه‌ای برای صد و ده کودک بی‌سرپرست است که در حال حاضر با خرید ۲ دوچرخه توانسته‌اند شادی را برای مجموعه خود به ارمغان آورند و ما امیدواریم با هم سهمی در این شادی داشته باشیم.

در طول زمان پویش معادل ۴۶۳ دقیقه پست منتشر شده است. این پست‌ها ۱۳۶۲۶ دقیقه خوانده شده‌اند.

در رکاب سفید، همه با هم سعی می‌کنیم تا تجربه‌ای لذت بخش و ایمن از دوچرخه سواری بسازیم.

ریحانه وحیدیان

چرا رکاب سفید؟

مدت زیادی بود که به واسطه کارم با توسعه دوچرخه در شهر درگیر بودم. از سال گذشته که دوچرخه سواری رو آموزش دیدم، هر روز بیشتر و بیشتر از لذت رکاب زدن و تجارب دوچرخه سواری و حتی خرید دورچرخه‌ در ویرگول و توییتر نوشتم. تا روزی که خبر تصادف مرگبار ونوس زرین خاک، ملی پوش دوچرخه سوار کشور رو که مصادف با روز جهانی دوچرخه بود، در خبرها خوندم.

این موضوع به شدت روی من تاثیر گذاشت چون احساس مسئولیت می‌کردم که باید برای حفاظت ار کسانی که دوچرخه سواری در شهر رو به عنوان سبک زندگی سالم و بهبود کیفیت هوا انتخاب می‌کنند، تلاش کنم تا لذت رکاب‌ردنشان مستدام باشه.

از حدود سال 2003 رسمی شکل گرفت که یادبودهای کوچکی در قالب دوچرخه‌های به رنک سفید درآمده‌ای برای دوچرخه سوارانی که در خیابان کشته می‌شوند یا ضربه می‌خورند در محلی نزدیک حادثه نصب می‌شود. این دوچرخه ها که کاملا سفید رنگ شده‌اند همراه با یک پلاک کوچک توضیح، به یک تابلو قفل می‌شوند. این اقدام برای یادآوری اتفاق که در گوشه‌ای از خیابان رخ داده به عنوان بیانیه‌ای خاموش در حمایت از حق دوچرخه سواران برای سفر امن هستند.

به نظرم رسید تا فراتر از نصب یادمان، بر آگاهی جمعی اثر گذار باشم و رکاب سفید را به معنای رکاب زدن آگاهانه و ایمن برای نام این پویش انتخاب کردم.

برای به اشتراک گذاشتن حس اثرگذاری جمعی بین نویسندگان و خوانندگانی که در این موضوع به ما کمک خواهند کرد تا در راستای آگاه سازی و آموزش شهروندی گام موثری برداریم، متناسب با زمان نوشتن و خواندن مطالب، دوچرخه‌هایی برای استفاده اشتراکی کودکان همراه با آموزش صحیح و تجهیزات ایمنی تهیه و هدیه داده خواهد شد.

روش‌های همراهی در این پویش:

به عنوان نویسنده:

اگر دوچرخه سوار هستید از تجربه رکاب زدن تون در شهر بنویسید و چیزهایی که دید شما مهمه تا خوانندگان شما بتوانند با شوق و آگاهی بیشتری رکاب بزنند.

اگر راننده خودرو یا موتورسیکلت هستید از تجربه مواجه شدن با دوچرخه سواران در شهر بنویسید تا خوانندگان شما آگاهانه‌تر رکاب بزنند.

به عنوان خواننده:

با خواندن پست‌هایی که با هشتگ رکاب سفید منتشر شده اند، از کمیپن حمایت می‌کنید. کسب اطلاعات بیشتر از چالش‌های واقعی دوچرخه‌سواری در شهر باعث می‌شود تا چه به عنوان دوچرخه‌سوار ایمن‌تر رکاب بزنید و چه به عنوان راننده در مواجه با دوچرخه سواران، احتیاط بیشتری کنید و در نهایت می‌توانید به ایمن‌تر شدن دوچرخه‌سواری در شهر کمک کنید.