خلاقیت مستلزم ریسک کردن است
ریسک عدم اطمینان و آگاهی در مورد نتیجه یک عمل است. ریسک احتمال عملی شدن خطر را می رساند. ریسک یا خطر کردن زمانی سازگارانه است که می تواند منجر به حل مشکلی از مشکلات فرد شود. یک مطالعه جدید اهمیت ریسک پذیری فکری و اجتماعی را در خلاقیت نشان می دهد. ریسک پذیری بخش مهمی از خلاقیت است. خلاقیت مستلزم ریسک‌های سازگارانه و هوشمندانه است. این تحقیق به نوع خاصی از ریسک‌پذیری، یعنی ریسک‌پذیری فکری اشاره می‌کند.
ریسک‌پذیری فکری چیست؟
ریسک‌پذیری فکری در این عبارت تجلی می کند: من همیشه کاری را انجام می‌دهم که نمی‌توانم انجام دهم، تا یاد بگیرم چگونه آن را انجام دهم. ریسک‌پذیری فکری به معنای قرار گرفتن در معرض شکست احتمالی و تلقی شدن به عنوان فردی کم‌توان است. ریسک‌پذیری هوشمند، مزایا و معایب انتخاب‌ها را برای در نظر گرفتن ریسک‌های محاسبه‌شده‌ای که نتایج مؤثری به همراه دارد، می‌سنجید. ریسک‌های هوشمندانه مستلزم تحمل، و انتظار این که نوآوری آموزشی شامل تلاش‌های موفق و ناموفق باشد است. ریسک‌پذیری فکری به پیش‌بینی اینکه چه کسی در فعالیت‌های خلاقانه شرکت می‌کند و چه کسی دستاوردهای خلاقانه و مهم‌تری خواهد داشت، کمک می‌کند. ریسک‌پذیری فکری به اقداماتی اشاره دارد که فرد برای مقابله با احتمال شکست انجام می‌دهد، مانند تلاش برای یادگیری مهارت‌های جدید یا امتحان کردن ایده‌های جدید.
برای کسانی که مایل به ریسک فکری نیستند، حتی مطمئن بودن از توانایی خلاق بودنشان ممکن است کمکی نکند. به عبارت دیگر، سطحی از ریسک پذیری فکری برای خلاقیت ضروری است. این نوعی ریسک پذیری سازگارانه است که بسیار متفاوت از ریسک های نامعقول مانند عجله بیش از حد، قمار کردن یا رفتار ناسالم (مانند رفتار جنسی پرخطر) است. ریسک پذیری هوشمندانه رفتاری است که می توان آن را با تمرین آموخت و بهبود بخشید.
تیمی از محققان بین‌المللی تصمیم گرفتند تا بررسی کنند که ریسک‌پذیری فکری چگونه به خلاقیت کمک می‌کند. آنها سه نوع سوال را برای مجموعه بزرگی از بزرگسالان مطرح کردند.
ابتدا، آنها از افراد پرسیدند که چقدر احتمال دارد در مجموعه ای از اقدامات مشخصه ریسک پذیری فکری شرکت کنند (مثلاً: "من دوست دارم کارهای جدید انجام دهم، حتی اگر من در آنها خوب نباشم" یا "دوست دارم چیزهای جدیدی یاد بگیرم حتی اگر اشتباه کنم").
در مرحله بعد، از افراد سوال کردند که چقدر به توانایی خود در خلاق بودن اطمینان دارند. این سوال به اعتماد به نفس خلاق مربوط می شود.
در نهایت، افراد سوالات مربوط به خلاقیت انجام شده را تکمیل کردند. این سوالات به رفتار خلاق مربوط است. از آنها پرسیده شد که در سال گذشته در کدام یک از فهرستی از فعالیت‌های خلاقانه مرتبط با نوشتن، موسیقی، آشپزی، هنر و صنایع دستی، ورزش، هنرهای تجسمی، هنرهای نمایشی و علوم و مهندسی شرکت کرده اند؛ و همچنین در موقعیتهای ذکر شده چه دستاوردهایی داشته اند.
نتایج نشان داد که ریسک پذیری فکری هم با اعتماد به نفس خلاق و هم با رفتار خلاق مرتبط است. به عبارت دیگر، کسانی که مایل به ریسک‌های فکری بودند، نسبت به کسانی که مایل به ریسک های فکری نبودند، بیشتر بر این باور بودند که توانایی خلاقیت را دارند (اعتماد به نفس خلاق)؛ و بیشتر درگیر فعالیت‌های خلاقانه به طور مداوم بودند و دستاوردهای خلاقانه‌تری داشتند (رفتار خلاق).
اما ماجرا زمانی جالب‌تر شد که محققان بررسی کردند که چگونه ریسک‌پذیری فکری و اعتماد به نفس خلاق ممکن است با هم کار کنند تا خلاقیت را امکان‌پذیر کنند. به نظر می‌رسد که ریسک‌پذیری فکری بر چگونگی پیش‌بینی رفتار خلاقانه توسط اعتماد به نفس خلاق تأثیر می‌گذارد. به عبارت دیگر ریسک‌پذیری فکری و اعتماد به نفس خلاق با هم ارتباط دارند و اعتماد به نفس خلاق با رفتار خلاقانه ارتباط دارد.
محققان آستانه‌ای از حداقل ریسک‌پذیری فکری را شناسایی کردند که پس از آن اعتماد به نفس خلاق به فعالیت‌ها و دستاوردهای خلاقانه‌تر مرتبط می شدند. زیر این آستانه، حتی اگر فردی دارای اعتماد به نفس خلاق بود، این اطمینان لزوماً منجر به رفتار خلاقانه‌تر نمی‌شد. به عبارت دیگر ریسک‌پذیری فکری باید به حد لازم رسیده باشد که اعتماد به نفس خلاق به رفتارهای خلاقانه مرتبط شود.
خبر خوب این است که آستانه ریسک پذیر فکری که محققان شناسایی کردند نسبتاً پایین بود. به عبارت دیگر، مردم نیازی به ریسک کردن دائمی ندارند. در عوض، تمایل سنجیده برای انجام این کار می تواند به خلاقیت کمک کند. همه ما مجبور نیستیم برای خلاقیت بیشتر ریسک پذیر شویم، بلکه هدفمان عبور از آستانه نسبتاً پایین است.
گروه دیگری از محققان انواع مختلف ریسک پذیری را بررسی کردند.آنها دو مطالعه را هم با دانشجویان دانشگاه و هم با سایر بزرگسالان انجام دادند و از آنها پرسیدند که چقدر احتمال دارد آنها در پنج نوع ریسک پذیری شرکت کنند: اخلاقی، مالی، سلامت و ایمنی، تفریحی و اجتماعی.
نتایج نشان داد که همه انواع ریسک در خلاقیت یکسان ایجاد نمی شوند. تنها نوع ریسک پذیری که موفقیت خلاقانه را به طور مداوم پیش بینی می کرد، ریسک اجتماعی بود. این نوع ریسک با ریسک فکری همپوشانی دارد: هم ریسک‌های فکری و هم ریسک‌های اجتماعی، فرد را در معرض احتمال شکست در چشم خود و دیگران و تمایل به تعامل و اشتراک ایده‌های جدید قرار می‌دهد.
تحقیقات در مورد اهمیت ریسک‌های محاسبه‌شده مرتبط با خودپنداره (مثلاً خطر در هنگام تلاش برای یادگیری چیزی جدید) یا شهرت (مثلاً خطر هنگام قرار دادن ایده‌های خود در معرض انتقاد یا حتی تمسخر) همگرا هستند. با این حال، بیشتر مردم ریسک گریز هستند.
چه کاری می توانیم انجام دهیم تا خود را برای پذیرش این خطرات اضطراب آور مجهز کنیم؟
ما برای والدینی که می خواهند از خلاقیت در فرزندانشان حمایت کنند، مدیرانی که در محل کار از کارمندان خود حمایت کنند، یا صرفاً به عنوان افرادی که می خواهند خلاق تر باشند، چه کاری می توانیم انجام دهیم؟
انجام کاری که هر روز ما را می ترساند نمونه ای از این کارهاست. چیزی که ما را می ترساند چیزی است که ما را در معرض خطر شکست قرار می دهد. ما مجبور نیستیم این خطرات را تحمل کنیم. در واقع، محققان رفتار سازمانی بین تحمل ریسک و جستجوی ریسک تمایز قائل می شوند. ما مجبور نیستیم ریسک پذیر طبیعی باشیم. در عوض، ما باید بتوانیم خطرات را تحمل کنیم، حتی اگر لزوماً در انجام این کار راحت نباشیم. به چالش کشیدن خود و اطرافیانمان برای پذیرش ریسک‌های کوچک، می‌تواند ما را به بالاتر از آستانه حداقلی که در تحقیق مشخص شده است برساند.
پرورش ریسک پذیری هوشمند
ریسک‌پذیری هوشمندانه را می‌توان با اعمال ملاحظات سنجیده و متفکرانه برای مشکل و راه‌حل‌های بالقوه آن پرورش داد و حمایت کرد. مراحل زیر را به عنوان راهنمایی برای پرورش ریسک پذیری هوشمند در نظر بگیرید:
1. آنچه را که امیدوارید به آن دست یابید، مشخص کنید – به وضوح مشخص کنید که چه چیزی ریسک را ارزشمند می کند. تغییرات کوتاه‌مدت و بلندمدت مورد نظر خود را به طور کامل فکر کنید و توصیف کنید.
2. ارزیابی درس های آموخته شده - از تجربیات شخصی استفاده کنید تا بهترین تصمیم ها را در لحظه کنونی بگیرید. در نظر بگیرید که چگونه دیگران شکست خوردند و چه اشتباهاتی برای اطلاع رسانی جهت های آینده مرتکب شدند.
3. یک برنامه اقدام ایجاد کنید - با تعریف جدول زمانی خود، فهرست کردن منابع و دانشی که ممکن است به آن نیاز داشته باشید، و با در نظر گرفتن نتایج ناخواسته و / یا منفی بالقوه یا موانعی که به طور بالقوه بین شما و نتایج دلخواه شما قرار دارند، یک برنامه اقدام ایجاد کنید.
4. تصمیم بگیرید که آیا ریسک ارزش پذیرش را دارد یا خیر - مزایا، معایب و پیامدهای بالقوه اعمال تصمیم یا طرح اقدام پیشنهادی را در نظر بگیرید. برای تصمیم گیری در مورد ادامه دادن، اطلاعات موجود و شهود را متعادل کنید.
5. ایده ها را در عمل پیاده سازی کنید - ایده ها را به فعالیت هایی که ایده های نوآورانه را ارتقا می دهند، منتقل کنید. شامل فعالیت هایی باشید که وضعیت موجود را تحت فشار قرار می دهند و ممکن است پتانسیل بالایی برای شکست داشته باشند.
6. ارزیابی نتایج - شکست را به عنوان بخش مهمی از فرآیند نوآوری آموزش بپذیرید. به خودتان آزادی شکست بدهید و شکست را به عنوان یک فرصت یادگیری بپذیرید.
از آنچه از موفقیت ها و شکست ها یاد می گیرید برای بهبود بیشتر نوآوری تحصیلی خود استفاده کنید.
ارزیابی صلاحیت ریسک پذیری هوشمندانه
ریسک پذیری هوشمند می تواند تغییرات جسورانه و نتایج غیرمنتظره ای را به همراه داشته باشد. همانطور که توسعه شخصی خود را در این شایستگی نوآوری آموزشی ارزیابی می کنید، میزانی را که دارید در نظر بگیرید:
• ایده‌ها، روش‌ها یا مداخلات جدید را از طریق آزمایش کشف کنید.
• سؤالات تحریک آمیزی برای کشف یا به چالش کشیدن پارادایم های موجود بپرسید.
• مرزهای احتمالات جدید را آزمایش کنید.
• از تلاش های ناموفق استفاده کنید تا یاد بگیرید چه کاری انجام داده اید و چه چیزی کارایی نداشته است.
پست‌های من
علوم اعصاب شناختی پاسخ می دهد: مغز چگونه یاد می گیرد؟
