محمدصابر - ویرگول

محمدصابر

چپ مغزِ راست نما. من خيلى آرام راه ميروم؛ هيچكس به من نميرسد.

تصویرت، خیلی هم با آنچه می‌پسندی غریبه نیست...

تصویرت، خیلی هم با آنچه می‌پسندی غریبه نیست...

گمانم خاصیت آینه است. همین آینه که روبرویم نشسته‌است و زل زده است به م...

سر بر سر هر خاکی که می‌گذارم، مزاری‌ست.

سر بر سر هر خاکی که می‌گذارم، مزاری‌ست.

سرت را بلند که می‌کنی بین سرمای جانسوزِ هنوز زمستان نشده، سوز سرما س...

لبخندت؛ فلسفه تلخی قهوه

لبخندت؛ فلسفه تلخی قهوه

سبز بود! سبز بود یا سرخ؟ درست نمی‌دانم، اما هر چه بود، گرم بود؛ لبخندت...

صحنه زندگی ما، چیز کوچکی نباید باشد

صحنه زندگی ما، چیز کوچکی نباید باشد

«زندگی باید چیزی جدی‌تر از همه‌ این حرف‌ها باشد.» این را زیر لب با خود...

باران، آرام آرام سیل می‌شود و من آرام آرام...

باران، آرام آرام سیل می‌شود و من آرام آرام...

نوشتن همیشه کار آسانی نیست. سخت است، چرا که از ما تنها قرار است همین ن...

تقسیم زیستن به دو سیاه و سپید ...

تقسیم زیستن به دو سیاه و سپید ...

صدا در صدا در صدا در سرم می‌پیچد. صدا در سرم می‌پیچد. هر چه فکر می‌کنم...

من صالحِ طالح بودم...

من صالحِ طالح بودم...

صلح چیست؟ مدام از خودم می‌پرسم، راستی این صلح، صلح که از آن دم میزنی،...

دنیای من، دنیای شعرهاست...

دنیای من، دنیای شعرهاست...

دنیای من، دنیای شعرهاست. درست مثل تو. تو که غزل زندگانی منی. درست مثل...

من نخستین نیستم ...

آرام آرام از سرانگشتانم شروع می‌شود و بعد تا ساعد، بازو و کتف بالا می‌...

فریادت را شنیدند؛ تو هم از جایت بلند شو ...

فریادت را شنیدند؛ تو هم از جایت بلند شو ...

«او به ذهنش متکی‌ست.»وقتی از بیرون به خودم نگاه می‌کنم، این مهمترین جم...