امتحانش کُن! (سه)

سهراب سپهری: «من به سیبی خوشنودم.» چگونه می‌توان در این دنیای مصرف‌زده‌یِ هزاران هزار چیز، به سیبی خشنود شد؟ چگونه ممکن است در این جهانِ می‌خواهم‌های بیکران، دِل را به سیبی خوش کرد؟

تا الان چند عدد سیب خورده‌ای؟ نمی‌دانی، من هم نمی‌دانم. دانستن‌اش خیلی هم مهم نیست. امّا چند بار سیبی را به آهستگی و با نهایتِ استفاده از حواسِ پنجگانه‌مان خورده‌ایم و تا آن‌جا که توانسته‌ایم لذّت برده‌ایم؟ چگونه به سیبی خشنود شویم؟

حواس لامسه:

سیب شسته‌ای اگر به دست‌ات رسید، چند ثانیه‌ای لمس‌اش کُن. موقع لمسِ سیب، به این فکر کن که چگونه از دلِ خاکی تیره، میوه‌ای به این روشنی و صفا به وجود آمده است؟

حواس بینایی:

خوب نگاهش کن، خیلی دقیق اندام‌اش را برانداز کُن. از تماشای انحنای لطیف‌اش، خمِ ابروی‌اش (!) تا جایی که می‌توانی، کیف کُن.

حواس بویایی:

مبادا پوستِ سیب را بگیری! مبادا لباسِ زیبای‌ِ سیب را از تن نازک‌اش، در بیاوری! قبل از این‌که با دندان‌ به آن، گاز بزنی، زیر بینی‌ات بگیر و خوب بواَش کُن. بگذار بوی خوش‌اش وارد جان‌ات شود.

حواس شنوایی:

حالا آن را خیلی آرام و ملایم به آن گاز بزن. نوایی که از گاز زدنِ سیب، شنیده می‌شود، خوش‌نوایی‌ست. به خاطر بسپارش! از مایل بودی، از بابتِ دندان‌ها و سیبی که در دهان داری، شُکری به جای آور.

حواسِ چشایی:

با ملایمت، جوری که ذرّه‌ای از طعمِ گوارای سیب را هَدَر ندهی، شروع به جویدن‌اش کن. هر بخشی از سیب را که جدا می‌کُنی و می‌جوی، ابتدا آبِ شیرین و گوارای‌اش را قورت بده و بعد پالپ‌های به جا مانده از آن را.

مخلصّ کلام:

برای لذّت بردن از دنیا، نیازی نیست به دنبالِ لذّت‌های عجیب و غریب و اضطراب‌زا باشیم. برای لذّت بُردن از سیب نیاز به جویدنِ سریعِ ده سیب و پر کردنِ معده‌مان نداریم. برای لذّت بردن از سیب، کافی است سیبی را با حواس کامل و در کمال آرامش و آهستگی، بخوریم. پس فراموش نکینم:

«سیبی را که آهسته می‌خوریم، خیلی خوشمزه‌تر از همان سیب است، وقتی با عجله می‌خوریم!»

به کجا چنین شتابان؟

تجربه‌های خوب را طولانی کنیم! اگر در لحظه‌ای به سر می‌بری که خوش می‌گذرد، بیشتر طول‌ بده! اگر لحظه‌ی خوشی را تجربه می‌کنی، دست از عجله کردن بردار! عمر کوتاه است. لحظات خوش‌ات را آهسته کُن و لذّت‌های بدون تب و تاب و التهاب‌ات را تا می‌توانی طولانی‌تر کُن!

دوستان علاقه‌مند به "نوشتن"! به گاهنامه‌ی شماره بیست و یک، سر بزنید و برای موضوعات مطرح شده در آن مطلب بنویسید و در صورت برنده‌شدن، کتاب جایزه بگیرید.

پُست‌های نوشته شده برای موضوعات گاهنامه‌ی شماره بیست و یک، تا این لحظه (به ترتیب):

من و یک لنگه جوراب اثرِ قدیمی

دوستت دارم :) اثرِ ♦ P⩑R§Δ ♦

دزد کاکل به سر های های?‍♀️ اثرِ نگین

قشنگ ترین های عمرم، تا امروز، تا اینجا! اثرِ یارا?

سفرنامه بشرویه | بسیار سفر باید تا پخته شود خامی! اثرِ mohsen mahmoodzadeh

دوستت دارم مثل... اثرِ مصطفی محمدی

دوستت دارم، مثل سگ اثرِ Soshyant

دوستت دارم مثل... اثرِ کانر

دوستت دارم مثل ... ( گاهنامه دست انداز ) اثرِ ali nn

امیدوارم در پست بعدی، اسم شما و مطلب‌تان نیز جزو این فهرست دوست‌داشتنی باشد.

اگر وقت دارید: به نوشته‌های هشتگ «حال خوبتو با من تقسیم کن» سر بزنید و اگر خودتان حال خوبی برای تقسیم داشتید، لطفاً دست دست نکنید و آن را با این هشتگ بین دوستان خودتان تقسیم کنید. بِسم‌ِ‌الله.

حُسن ختام: