فـــ... هستم·۳ ماه پیشهستیدن!فکر میکردم زندگی واقعی، آنجاست که در سکون و خلوتت هستی و تاب آوردن «هستی» خود رنجآور است.فکر میکردم زندگی در عمق خود بهسان سکوت رنجآور…
Dast Andaz·۳ ماه پیشخودگاوی: انسان بدون خودکاوی!من خیلی دوست دارم خودکاوی کنم ولی متاسفانه بیشتر اوقات خودگاوی میکنم!
Arezoo·۴ ماه پیشنسخه کپی شدههمیشه آرزو داشتم کسی باشه که بودنم رو بفهمه؛کسی که حتی وقتی ساکتم،حضورم رو بخواد.اگه چیزی تعریف کنم، با اشتیاق گوش بده، نه فقط برای اینکه ن…
هانیه براتی·۵ ماه پیشگورستان رویاهاشعری دربارهی آن رویاهایی که پیش از شکوفا شدن، در سکوتی تلخ دفن میشوند؛ و ندای پنهانی که از دل خاموشی، هنوز زنده است.
Mahbluesooدردریوک·۷ ماه پیشمسافرِ پروانگیدیشب مسافری بودم چونان که همیشه؛ خروشان رودی بود، سرخ، راهم. شتاب جوی فزونِ ارادهی من مرا به آنکجا میکشانید که خود میپنداشت، باید! امّا…
Mahbluesooدردریوک·۷ ماه پیشاز وحشت و تمناهرگز در گریز از نگاهها، در تمنای دیده شدن سوختهای؟ چنان که باد بر پیکرهی این شتاب، شعلهورتر کُنَدَت؟
مانا·۲ سال پیشمجموعه درسنامه های خودکاوی قسمت دومسلام به همه دوستان امروز جلسه ی دوم خودکاوی رو داریم.خب توی این جلسه میخوام راجع به این صحبت کنم که چرا خودکاوی حتی گاهی به #روانکاوی ارجحی…
