ناب های ویرگول(چهار): «احمد سبحانی»

می خواهم از دوست عزیزی بنویسم که پروفایلش به این حدیث زیبا از حضرت علی علیه السلام مزیّن است:

«کمربندها را محکم ببندید و دامن همت بر کمر زنید که به دست آوردن ارزشهای والا با خوشگذرانی میسر نیست.»

احمد سبحانی عزیز، از دغدغه مندان روزگار است. از جمله کسانی است که خود نیز دست از خوشگذرانی برداشته و کمر همّت بسته است.

این شما و این نیز پاره ای از احوالات این یار و یاور ویرگولی:

از جمله کسانی که از زمان حضورش در ویرگول حقش ادا نشده و مورد کم لطفی ویرگول، بوده و هست. ویرگول، همچنان مطالب تخصصی برخی از سوگلی های خودش را به مطالب عالی، عمیق و پرطرفدار او، ترجیح می دهد!

دو سال و سه ماه است که در ویرگول می نویسد و تاکنون نزدیک به دویست و سی مطلب منتشر کرده است.

از حامیان و یاوران همیشگی هشتگ «حال خوبتو با من تقسیم کن» از همان روزهای ابتدایی تا اکنون:

دلش به حال ایران و ایرانی می سوزد. برای همین روی ناهنجاری های رفتاری جامعه ی ایرانی، دقیق می شود و برای درمان آنها تلاش می کند:

در مورد مهندس های یک جمله ی قصار دارد:«به این مهندس های بیچاره گیر ندین این بدبختا رو خدا زده!»

حرفهایش را معمولاً رک و پوست کنده می زند و کمتر به سراغ لفافه گویی می رود:

گاهی نیز حرفهایش را بسیار لطیف تر و در قالب طنز مطرح می کند. مانند مطلبی که به تازگی نوشت:

هر سال که از ویرگولی بودنش می گذرد، جشن تولدی می گیرد:

البته یک نیمسال را هم جشن گرفته است:

با کسی رودربایستی ندارد. اگر مطلب شما را بخواند و با آن یا بخشی از آن مخالف باشد. به راحتی مخالفت خود را بیان می کند.

استاد طرح کردن عنوان های جنجالی. مانند: س.ک.س در مشهد (سانسور شده) و

یکی از کتابخوان ترین های ویرگول است. زمینه ی مطالعاتی او گسترده است. از سیاست و اقتصاد گرفته تا فلسفه و رمان. دو مورد از اسناد این ادعا:

سر سخت معتقد است که هر کسی باید کتاب خودش را بنویسد:

با همه ی علاقه مندی اش به کتاب بر این باور است که کتاب ها به تنهایی از ما دانشمند نمی سازند:

کمتر کسی به اندازه ی او مواضع سیاسی و برداشت های اجتماعی اش را شجاعانه و به صورت شفاف و بی پرده بیان می کند. مانند:

نگران اوضاع حال و آینده ی ایران است:

علاقه مند به یادگیری است و از فوت و فن یادگیری برای ما نیز می نویسد:

دارای دیدگاهی جزئی نگر و ذهنی ریشه یاب. سند این ادعا:

به زبان بسیار ساده و قابل فهم از مسائل بسیار پیچیده ی سیاسی و اقتصادی، برای ما می نویسد. البته فهمیدن برخی از مطالب ایشان هم خیلی آسان نیست. حداقل برای بنده. مانند:

وقتی هوا را غبارآلود می بیند، دست از تحلیل و اعلام موضع بر می دارد و سکوت می کند. سند:

نویسنده ی مطالبی گاهاً عجیب و بسیار تامل برانگیز. مانند:

دارای اعصاب فولادی برای بحث کردن. شرح مفصل یکی از بحث های او با فردی به نام یاسین اسفندیار:

صاحب برخی از نظربرانگیزترین مطالب نوشته شده در ویرگول:

از اولین کرونایی های ایران که در قرنطینه، از اوضاع و احوال خود برای ما نوشت:

او دارای چهار انتشارات است:

داستان های احمد: در این انتشارات داستان های کوتاه شخصی و سایر داستان های کوتاهی که از آنها خوشش آمده را منتشر می کند.

ماجرای میمنت و مبارکی: این انتشارات، شخصی است و در مورد فردی به نام آقای میمنت می باشد که یک تولید کننده ی ورشکسته است. او به خاطر بالا آوردن بدهی زیاد و برای فرار از دست طلبکارها قصد خروج از کشور را دارد و آقای مبارکی قرار است در این راه به او کمک کند.

من + کتاب: در این انتشارات همانگونه که از نامش پیداست، پست های مربوط به کتاب، انتشار می یابند. پست هایی که خودش و دیگران در مورد کتاب نوشته اند.

مثبت نقد: در این انتشارات نیز پست های مربوط به فیلم را منتشر می کند. پست هایی که خودش و دیگران در مورد کتاب نوشته اند. در توضیح این انتشارات جملات قشنگی را آورده است:«فیلم را فقط نبینید. سینما تنها سرگرمی نیست. سینما یک فلسفه است که باید آن را کاوید، چشید و با آن همراه شد. در مثبت نقد فیلم را همراه با نقد آن و از زاویه ای دیگر ببینید.»

آخرین تصاویر شفاف دریافتی، نشان می دهد که وی بسبار جوانتر از آن چیزی است که بنده فکر می کردم. (الهی خیر ببینه از جوونیش!)

بالاخره این که اگر از حقیر می شنوید از فرصت قرنطینه استفاده کنید و چرخی در نوشته های جناب سبحانی بزنید. تردیدی ندارم در میان آنها مطالب بسیار خوب زیادی خواهید یافت.

مطمئن هستم که هر چقدر وقت بگذارم نمی توانم حق مطلب را برای آقای سبحانی عزیز و سایر دوستان خوبم، ادا کنم. بنابراین مطلبی که خواندید چیزی نیست جز:«برگ سبزی تحفه ی درویش!»

در نهایت برای احمد عزیز آرزوی سلامتی می کنم و امیدوارم همچنان افتخار همراهی اش را داشته باشم.

ناب های ویرگول قبلی که توسط خودم نوشته شده اند:

دو مطلب پر زحمت نیز توسط دوست عزیزم حجت عمومی، با هشتگ «ناب های ویرگول» نوشته شده است. البته به گمانم ایشان می خواستند هشتگ«ناباب های ویرگول» را بزنند ولی «با»ی آن را جا انداخته اند!

دو مطلب قبلیم:

یادش به خیر: مطلب زیر را در تاریخ ۰۲ بهمن ۱۳۹۶ نوشتم:

حُسن ختام:

مطلب بعدیم: